P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 07.03.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe, w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze zbycia wierzytelności przedawnionych.

U Z A S A D N I E N I E

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż firma, której jest Pan właścicielem, zamierza sprzedać wierzytelności innej firmie, dokonując ich cesji na kupującego.
Wierzytelności o których mowa we wniosku, zostały uprzednio zaliczone do przychodów należnych firmy, na podstawie art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity, Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.), a przed ich zbyciem nie dokonywano odpisów aktualizacyjnych i nie zaliczono ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zwrócił się Pan z zapytaniem, czy stratę ze zbycia wierzytelności przedawnionych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 17 w/w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
Terminy przedawnienia roszczeń majątkowych związanych z prowadzeniem działalnością gospodarczą określają art. 118, art. 125 i art. 554 ustawy z dnia 23.04.1964 r. -Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
W świetle powołanego przepisu art. 23 ust. 1 pkt 17, strata poniesiona w związku ze sprzedażą wierzytelności uznanych za przedawnione, nie stanowi dla firmy kosztu uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej).