POSTANOWIENIE

Na podstawie: art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Pani … zam. w … z dnia 05 marca 2005 r. (wpływ 11 marca 2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawiam

uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika, iż wierzytelność, której nieściągalność w kwocie netto 95.878,00 zł została uprawdopodobniona postanowieniem z dnia 24 stycznia 2005 r. wydanym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Tczewie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu styczniu 2005 r.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2005 r. do tut. organu wpłynął wniosek Pani w sprawie udzielenia interpretacji o zakresie stosowania prawa podatkowego. Z treści złożonego wniosku wynika co następuje.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu maszynami, paszami i urządzeniami rolniczymi w firmie …, dokonała Pani sprzedaży na rzecz odbiorcy. Na okoliczność tę wystawiła Pani faktury o wartości netto 124.924,00 zł z czego odbiorca dokonał wpłaty w wysokości 29.064,00 zł. Sprzedaż ta zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została przez Panią w całości zaliczona jako przychód należny w 2000 r. Jednak należność w kwocie netto 95.878,00 zł nie została przez odbiorcę uregulowana. W związku z powyższym skierowała Pani sprawę o zapłatę do Sądu. W dniu 07 października 2004 r. uzyskała Pani wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy I Wydział Cywilny, któremu nadano klauzulę wykonalności. Na tę okoliczność Komornik Sądu przy Sądzie Rejonowym w Tczewie wszczął wobec dłużnika postępowanie egzekucyjne, które postanowieniem z dnia 24 stycznia 2005 r. Komornika Sądowego zostało umorzone z uwagi na fakt, iż dłużnik nie posiadał żadnych praw majątkowych.

Wnioskodawca stwierdza, że wierzytelność opisana w stanie faktycznym w kwocie 95.878,00 zł, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w styczniu 2005 r., albowiem jej nieściągalność została uprawdopodobniona i właściwie udokumentowana w świetle przepisów art. 23 ust. 1 pkt 20 i art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. organ podatkowy rozstrzygając powyższą kwestię wziął po uwagę co następuje.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - za przychody z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychody te wykazuje się do opodatkowania niezależnie od tego czy zostały zapłacone. Dostrzegając skutki prawne tego aspektu działalności podatników, ustawodawca umożliwił zaliczanie - po spełnieniu określonych przepisami wymogów - wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodu. W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie te wierzytelności nieściągalne, które zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona (u podatników podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć można jedynie tę część należności, którą uprzednio wykazano w przychodach do opodatkowania). Sposoby udokumentowania nieściągalnych należności, dające podstawę odpisania ich w koszty, ustawodawca wskazał w art. 23 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym wskazanej wyżej ustawy.

Z opisanego przez Panią stanu faktycznego wynika, iż nieściągalność przedmiotowej wierzytelności została uprawdopodobniona otrzymanym w dniu 24 stycznia 2005 r. postanowieniem Sądu o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Jednak istotne znaczenie, z punktu widzenia przepisów o podatku dochodowym, ma również szybkość, z jaką podmiot podejmuje działania w celu odzyskania swoich należności. Ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczył bowiem z kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione (zgodnie z art. 554 k.c., roszczenia z tytułu sprzedaży towarów, dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, przedawniają się z upływem 2 lat).

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tut. Organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.