P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25.02.2005 r. (data otrzymania 01.03.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z art. 14 § 1 w.w. Ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie przed sądem administracyjnym.

W dniu 01.03.2005 r. wpłynął do tut. Organu wniosek, w którym Podatnik zwraca się o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:

1) W ramach prowadzonej działalności Podatnik świadczy usługi montażu instalacji gazowych oraz naprawy samochodów. W trakcie oczekiwania klienta na samochód podawany jest poczęstunek w postaci m. in. kawy czy ciastek. Również podczas spotkań z kontrahentami m. in. w celu podpisania umów, a także podczas organizowanych przez Padatnika szkoleń serwowane są kawa, herbata, ciastka oraz niewielka ilość alkoholu. Podatnik klasyfikuje te koszty jako wydatki na potrzeby reprezentacji i reklamy w ramach obowiązującego limitu.
2) Podatnik ponosi wydatki na druk ulotek informacyjnych zawierających logo firmy, adresy prowadzenia działalności firmy, numery telefonów oraz zakres świadczonych usług. Ulotki te dostępne są w firmie w biurze obsługi klienta. Zdaniem Podatnika, poniesione koszty nie stanowią wydatków na cele reklamy.
3) Podatnik ponosi wydatki na zakup prezentów w postaci materiałów piśmienniczych bądź kalendarzy o wartości nie przekraczającej 50 zł. Upominki te wręczane są klientom korzystającym z usług Podatnika. Firma traktuje w/w koszty jako reklamę objętą limitem.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy w/w wydatki stanowią w całości koszt uzyskania przychodu.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zasadą jest, że kosztem uzyskania przychodów są jedynie te koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a zatem muszą mieć związek z pozyskaniem przychodów z danego źródła.
Jeżeli podatnik chce potraktować dany koszt jako stanowiący koszt uzyskania przychodów, musi wykazać, iż celem jego poniesienia był zamiar osiągnięcia przychodu. Wydatki na poczęstunek klientów, podczas spotkań z kontrahentami a także podczas szkoleń oraz wręczane im upominki są niewątpliwie kosztami, które pośrednio wpływają na generowanie przychodów. Należy bowiem spodziewać się, że poczęstunek oraz upominki "wspomagają" procesy negocjacji i pertraktacji prowadzonych z kontrahentami spółki, a to z kolei przyczynia się do zawarcia nowych kontraktów handlowych.

Należy jednak pamiętać, iż wydatki na reprezentację (do których zalicza się wydatki na poczęstunek oraz upominki) są objęte limitem, co wynika z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej w części przekraczającej 0,25% przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie precyzują pojęć "reprezentacja" i "reklama". W celu ich wyjaśnienia można się posłużyć Słownikiem języka polskiego. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach i możliwości nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Reprezentacja to natomiast okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W potocznym rozumieniu reprezentacja to wszelkie działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku o firmie, natomiast "reklama" - to działania mające na celu zachwalenie lub zachęcenie potencjalnych klientów do nawiązania (utrzymania) kontaktów gospodarczych, nabywania towarów, itp. Reklama stanowi więc zachętę do nabywania określonych towarów lub korzystania z określonych usług. Może to być np. rozpowszechnianie wiadomości o towarach za pomocą ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji, za pomocą plakatów. Polega na rozpowszechnianiu pochlebnych wiadomości o sobie, o sprzedawanych towarach i świadczonych usługach, a także i miejscach i możliwościach ich nabycia. Reprezentacja odnosi się natomiast do ubioru pracowników, wystroju firmy, czy sposobu podejmowania interesantów i kontrahentów.Z powyższego wynika, że druk ulotek informacyjnych nie stanowi ani reprezentacji ani reklamy lecz nosi cechy informacji handlowej. Zawierają jedynie dane niezbędne dla zawarcia umowy kupna - sprzedaży, np. przedmiot oferty, cenę sprzedaży miejsce i warunki nabycia towarów. Nie zawierają one natomiast w przeciwieństwie do reklamy - elementów zachęcających do kupna. Reklama ma bowiem na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do kupna, natomiast informacja ma za zadanie tylko zawiadomienie. Przedmiotowe ulotki stanowią swego rodzaju ofertę handlową.

W świetle powyższego stanowisko Podatnika, iż wydatki poniesione na druk ulotek informacyjnych zawierających logo firmy, adresy prowadzenia działalności firmy, numery telefonów oraz zakres świadczonych usług nie stanowią wydatków na cele reklamy, jest słuszne.
Wydatki te należy kwalifikować jako pozostałe wydatki służące uzyskaniu przychodu i na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej stanowią w całości koszty uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja:
-dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
-nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.