POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku sprzedaży wierzytelności po cenie niższej od nominalnej, opisane w piśmie z dnia 10 marca 2005r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 marca 2005r. L.dz. 2463/05, złożonym w Kancelarii Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu w dniu 15 marca 2005r., uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2005 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka posiada nieopłacone przez kontrahentów należności wynikające z faktur za świadczone przez nią usługi. W momencie wystawienia faktur, kwoty należne wykazane były jako przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Spółka zamierza sprzedać te wierzytelności po cenie niższej od wartości nominalnej i w związku z tym zadaje pytanie, czy strata powstała w wyniku sprzedaży wierzytelności po cenie niższej od nominalnej może być w miesiącu dokonania sprzedaży zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Zdaniem Spółki, w związku z tym, że należności, które Spółka zamierza sprzedać były uprzednio zaliczone do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy, to strata powstała ze sprzedaży może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a przy ustalaniu wysokości straty ze sprzedaży należności uwzględnia się wartość netto wierzytelności - nie obejmującą należnego podatku od towarów i usług.
W ocenie Spółki sprzedaż wierzytelności jako sprzedaż prawa majątkowego podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Na potwierdzenie poprawności przedstawionego wyżej stanowiska Spółka dołączyła trzy informacje o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego różnych organów podatkowych dotyczących kwestii przedstawionej w piśmie.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- zwanej dalej "ustawą"), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.
Powołany wyżej przepis stanowi jednoznacznie, że strata powstała w wyniku odpłatnego zbycia wierzytelności wcześniej zarachowanej jako przychód, będzie zasadnym kosztem uzyskania przychodów.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że wierzytelności będące przedmiotem transakcji kupna - sprzedaży, stanowiły przychody należne Spółki, a zatem w momencie dokonania sprzedaży tych wierzytelności Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat poniesionych z tytułu ich sprzedaży. Stratę na transakcji należy ustalać biorąc pod uwagę wartość netto wierzytelności, czyli z wyłączeniem podatku od towarów i usług należnego od transakcji, której realizacja doprowadziła do powstania wierzytelności.

W przedstawionym stanie faktycznym, zbycie przez Spółkę własnych wierzytelności nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie mają zastosowania do obrotu prawami majątkowymi.
Czynność ta, jako wymieniona w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 41, poz. 399) będzie natomiast podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji.Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, jest ona natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14a §4 i art. 236 §2 oraz art. 223 §1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.