POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego-Nowa Huta, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. - Dz. U. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 11.01.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Podatnik wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej samochód ciężarowy marki (...) i odlicza od podatku należnego podatek naliczony VAT od zakupionego paliwa. Samochód jest zarejestrowany w Urzędzie Miasta (Dowód rejestracyjny) jako samochód ciężarowy o liczbie miejsc 5 i dopuszczalnej ładowności 1 000 kg.

W wyciągu ze świadectwa homologacji nr 429 zgodnego z typem homologowanym z dnia 4 maja 1992 roku - dotyczącym pojazdu podatnika - dopuszczalna ładowność jest określona jako 590 kg (ładowność skrzyni ładunkowej) + 5 osób.
Podatnik przedłożył również Wyciąg ze świadectwa homologacji nr (...) zgodny z typem homologowanym z dnia 30 kwietnia 1997 roku - dotyczącym podobnego typu samochodu (...) - gdzie dopuszczalna ładowność została zapisana łącznie z osobami, z zaznaczeniem jedynie w nawiasie ilości miejsc - 875 kg (5).

Na podstawie prawa o ruchu drogowym podatnik wywodzi, iż "dopuszczalna ładowność" jest to największa masa ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu.

Posiłkując się w/w definicją podatnik wylicza dopuszczalną ładowność pojazdu na 965 kg i na podstawie tak wyliczonej dopuszczalnej ładowności twierdzi, iż ma prawo do odliczania podatku VAT naliczonego w paliwie do używanego w firmie samochodu, zgodnie z wzorem zawartym w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmian.), zwanej dalej ustawą o PTiU, obowiązującej od 1 maja 2004 r.

DŁ = 357 kg + 5 x 68kg = 697 kg

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o PTiU obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Art. 86 ust. 5 definiuje, iż dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, co pozbawia podatników prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu paliwa do tych samochodów.

Podstawowym źródłem danych warunkujących prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest świadectwo homologacji dla danego typu pojazdu, bądź decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania takiego świadectwa.
Jednakże sam brak u podatnika odpisu w/w dokumentów, nie skutkuje uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona wyżej podanym wzorem.

Za argument potwierdzający dokonanie takiej wykładni powołanego przepisu przemawia bowiem dokonana, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, na podstawie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, przez Ministra Finansów urzędowa wykładnia prawa podatkowego. W piśmie z dnia 08.02.2001 r. Nr PP2-813-96/01/GM (publikacja Biuletyn Skarbowy Ministra Finansów z 2001 r. Nr 2) adresowanym do izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej Minister Finansów wyjaśnił budzące się w tej materii kontrowersje i tak stwierdził, iż:

"Zgodnie z § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. W sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

W związku z powyższym przepis § 12 ust. 3, a tym samym i ust. 4, nie dotyczy samochodów będących bezspornie, np. samochodami ciężarowymi czy specjalistycznymi, które jako samochody nowe (wyprodukowane w kraju lub sprowadzone z zagranicy) posiadały homologację na taki właśnie typ pojazdu. Przepis ten ma zatem zastosowanie w szczególności do samochodów, które jako pojazdy nowe, wyprodukowane w kraju lub sprowadzone z zagranicy, były (są) samochodami osobowymi, a w wyniku zmian dokonanych w ich konstrukcji, zmieniły swój charakter, przeznaczenie i istnieje możliwość przewozu nimi zarówno osób, jak i ładunku (np. poprzez rozmontowywane lub składane fotele)."

Przedmiotowe pismo zostało wydane na gruncie obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zmian.), które jednoznacznie uzależniało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od posiadania wyciągu ze świadectwa homologacji.

Ponadto, zgodnie z pismem Ministra Finansów z dnia 14.05.2004 r. Nr PP3-812-392/2004/JŁ/1585PP "ograniczenie w zakresie wysokości kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmian.), nie ma zastosowania do ciągników siodłowych. Tym samym nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie paliw do napędu tych ciągników. Kwota podatku naliczonego przy nabyciu ciągników siodłowych oraz kwota podatku naliczonego zawartego w cenie paliwa do napędu tych ciągników, podlega odliczeniu na ogólnych zasadach określonych w cytowanej ustawie. Pojazdy te zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług mieszczą się zasadniczo w grupie ciągników drogowych i są one zaprojektowane co do zasady do ciągnięcia naczepy połączonej z tym pojazdem za pomocą siodła".

Jeżeli więc mamy do czynienia z pojazdem samochodowym ze swojej istoty bezwzględnie ciężarowym, tzn. jeśli z konstrukcji pojazdu wynika, że jest on przeznaczony wyłącznie do przewozu towarów (np. STAR), to odliczenie podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego pojazdu przysługuje według zasad ogólnych (patrz: wzór na dopuszczalną ładowność).

Z przedłożonego wyciągu ze świadectwa homologacji wynika ładowność w wysokości 590 kg (ładowność skrzyni ładunkowej) + 5 osób.Równocześnie, należy zaznaczyć, iż samochód posiada Dowód rejestracyjny wydany przez Urząd Miasta Krakowa, w którym poświadczono dopuszczalną ładowność - 1000 kg.
Podatnik przedłożył również Wyciąg ze świadectwa homologacji nr (...) zgodny z typem homologowanym z dnia 30 kwietnia 1997 roku - dotyczącym podobnego typu samochodu (...) - gdzie dopuszczalna ładowność została zapisana łącznie z osobami, z zaznaczeniem jedynie w nawiasie ilości miejsc - 875 kg (5).

W związku z tym, że "dopuszczalna ładowność" pojazdu jest w różny sposób przedstawiana w świadectwach homologacji, wydawanych przed 1997 rokiem i po tym roku, należy wspomóc się definicją zamieszczoną w prawie o ruchu drogowym, precyzującą, iż jest to największa masa ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu.Wówczas dopuszczalna ładowność pojazdu wyniesie 965 kg, a więc jest wyższa niż wynika z wzoru określonego w art. 86 ust. 3 ustawy o PTiU, tj. uprawnia do odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego pojazdu.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, ul. Wiślna 7, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia - zgodnie z art. 274b § 2 Ordynacji podatkowej.