Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie działając w trybie art. 14a § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), w odpowiedzi na wniosek z dnia 28.10.2004 r. (data wpływu do tut. Urzędu: 02.11.2004 r.), dotyczący udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, po analizie przedstawionego w przywołanym piśmie stanu faktycznego stwierdza, co następuje:

Zapytanie Spółki - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - dotyczy sposobu ustalania wysokości kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodu.
Przedstawiając stan faktyczny Spółka podaje, iż wykorzystuje na swoje potrzeby wynajmowany samochód osobowy i prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, w której rejestruje wszystkie koszty ponoszone w związku z eksploatacją tego samochodu. Na koniec każdego miesiąca dokonuje obliczeń mających na celu ustalenie kwoty, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi koszt uzyskania przychodu.
Prezentując własne stanowisko dotyczące oprócz kwestii związanych z podatkiem od towarów i usług także zasad dokonywania odliczeń od przychodów kosztów związanych z eksploatacją wynajmowanego samochodu osobowego, Wnioskodawca stwierdza, że podatek dochodowy rozliczany jest rocznie, a co za tym idzie wartość wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu w jednym miesiącu może zostać uznana za tego rodzaju koszt w miesiącu następnym.

Zagadnienie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodu uregulowane jest w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) który między innymi stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Równocześnie cytowana ustawa w art. 16 ust. 1 określa katalog kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 51 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz odpowiedniej stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Kwota powyższego limitu - zgodnie z art 16 ust. 5 - winna być odnotowana w ewidencji przebiegu pojazdu, do prowadzenia której podatnik jest obowiązany dyspozycją zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W razie braku przedmiotowej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów (art. 16 ust. 5).

Wspomniana wyżej stawka za jeden kilometr jest określona w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990). Należy zaznaczyć, iż ograniczenie możliwości zaliczania niektórych wydatków do kosztów uzyskania przychodów oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 - jak wynika z art. 16 ust. 3b - nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, zdefiniowanej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla ustalenia kwoty kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów w sytuacji przestawionej w opisie stanu faktycznego ma również znaczenie treść art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), z którego wynika uprawnienie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, a także w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego.

Zawarte w stanowisku Wnioskodawcy stwierdzenie, dotyczące rocznego rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych znajduje uzasadnienie w brzmieniu art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika generalna zasada, iż przedmiotem opodatkowania jest dochód ustalony jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W trakcie roku podatkowego - w myśl art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, 3 - 6a oraz art. 21 i 22 ustawy, są obowiązani bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. W celu prawidłowego ustalenia wysokości zaliczek na podatek podatnicy uwzględniają koszty stanowiące koszt uzyskania przychodu mające związek przyczynowo skutkowy z uzyskanymi przychodami - zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z cyt wyżej art. 16 ust. 1 pkt 51 o podatku dochodowym od osób prawnych wartość wydatków (ustalona w rachunku narastającym) z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika jest odnoszona do kwoty wynikającej z pomnożenia odpowiedniej stawki za jeden kilometr przebiegu oraz liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika. Ponieważ przepis nie zawiera żadnych dodatkowych regulacji, do ustalenia kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów uwzględniana jest liczba przejechanych kilometrów udokumentowana w ewidencji przebiegu pojazdu w danym okresie rozliczeniowym, o którym mowa w cyt. wyżej art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W efekcie może zaistnieć sytuacja, w której koszty eksploatacji samochodu przekraczające limit w danym okresie rozliczeniowym (o którym mowa w art 25 ust. 1) zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w następnym okresie rozliczeniowym, w którym suma kosztów eksploatacyjnych narastająco będzie niższa od odpowiednio ustalonego limitu.

Reasumując należy uznać, że:
- stanowisko Wnioskodawcy wyrażone stwierdzeniem, iż podatek dochodowy jest rozliczany w ramach roku podatkowego, jest w świetle obowiązujących przepisów prawidłowe,
- prawidłowe jest również stwierdzenie Wnioskodawcy, iż wartość wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu w danym okresie rozliczeniowym, za który jest odprowadzana zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych, w następnym okresie (następnych okresach) w ramach tego samego roku podatkowego - w określonych okolicznościach przedstawionych wyżej - może zostać do kosztów uzyskania przychodów zaliczona.