POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie kosztów uzyskania przychodów – wydatki z tytułu holowania dźwigu pływającego

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2004r. wpłynął do Basenu Górniczego – Nabrzeże Rudowe ponadgabarytowy statek. Zgodnie z §103 przepisów portowych wydanych Zarządzeniem nr 3 Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z dnia 18.07.2000r. „do portu Gdańsk statek nie może wejść/wyjść bez pozwolenia Kapitanatu Portu”. Z kolei §123 ww. przepisów stanowi, iż „polecenia (…) wydane w zakresie bezpieczeństwa, porządku portowego (…) są natychmiast wykonalne. Stosownie do powyższych przepisów Spółka uzyskała zgodę Urzędu Morskiego na wejście statku do portu, jednak spowodowało to wzrost tzw. kosztów zawinięcia. Urząd Morski zlecił m.in. konieczność usunięcia dźwigów pływających na czas zawinięcia statku. Zgodnie z obowiązującą od dnia 01.01.2004r. taryfą opłat portowych „koszt czynności związanych z usługami wykonywanymi na podstawie zarządzenia władz administracji państwowej ponosi strona, na rzecz której usługa została wykonana”. Kosztami holowania i wszystkimi dodatkowymi kosztami związanymi z zawinięciem statku do portu winien być obciążony armator. I tak, armator poniósł standardowe koszty wynikające z taryfy portowej: opłata tonażowa, opłata za podstawowe usługi holownicze (opłata holownicza, opłata cumownicza, opłata za podanie holu); oprotestował natomiast poniesienie dodatkowych kosztów związanych z wymaganiami Kapitanatu Portu – przedstawiciela Urzędu Morskiego.

Pracownik Spółki, w imieniu firmy przeładunkowej wystąpił o partycypację Spółki w kosztach poniesionych w związku z zaleceniami Urzędu Morskiego, tj. w kosztach holowania dźwigu pływającego, którego Spółka jest właścicielem. Spółka powzięła uchwałę o wyrażeniu zgody na partycypację Spółki w kosztach zawinięcia statku do portu. W tym samym dniu Spółka otrzymała fakturę za holowanie dźwigu. Spółka wystawiając fakturę na armatora statku uzyskała przychód w formie opłaty tonażowej z tytułu zawinięcia statku do portu, stosownie do postanowień art. 8 ustawy z dnia 20 grudnia 1996r. o portach i przystaniach morskich (Dz.U. z 2002r., Nr 110, poz. 967 z późn.zm.).

Podatnik stoi na stanowisku, iż wydatek na holowanie dźwigu pływającego stanowi dla Spółki koszt podatkowy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Podatnika, koszt ten związany jest bezpośrednio z już osiągniętym przychodem, tj. opłatą tonażową, a także przyczyni się do wzrostu przychodów w przyszłości, z uwagi na udaną operację zawinięcia do portu statku o nietypowych parametrach, przeprowadzoną po raz pierwszy przez Spółkę.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Kwestie kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych reguluje art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl powołanego art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą kumulatywnie dwa warunki:

• po pierwsze celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu,
• po drugie wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto uwzględniając wynikający z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych – trzecim ustawowym warunkiem uzależniającym możliwości zaliczenia poniesionego faktycznie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe udokumentowanie jego poniesienia.

Generalnie można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Przy czym z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła (z wyroku NSA z dnia 13.03.1998r., sygn. akt I SA/Lu 230/97, podobnie NSA w wyroku z dnia 22.03.2001r., sygn. akt SA/Sz 42/00 oraz z dnia 24.05.2000r., sygn. akt I SA/Ka 2121/98).

Wnioskodawca jest podmiotem zarządzającym portem, utworzonym i funkcjonującym na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996r. o portach i przystaniach morskich (Dz.U. z 2002r. , Nr 110, poz. 967 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy przedmiot działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego obejmuje, w szczególności świadczenie usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej. W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o portach i przystaniach morskich za użytkowanie infrastruktury portowej pobierane są opłaty portowe. Jedną z opłat jest opłata tonażowa pobierana m.in. za wejście statku do portu (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 20.12.1996r.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka poniosła wydatek związany z partycypacją w kosztach związanych z wpłynięciem do portu statku o niestandardowych wymiarach, a konsekwencją zawinięcia tej jednostki do portu było uzyskanie przez Spółkę przychodu w postaci opłaty tonażowej. A ponadto w ocenie Podatnika zdarzenie to będzie skutkowało w przyszłości.

Reasumując w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Podatnika są podstawy prawne do uznania za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków poniesionych przez Spółkę na holowanie dźwigu pływającego.