INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 12 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów środków przelewanych na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów środków przelewanych na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), posiada siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i replikacji płyt w formacie CD, DVD, BD, które następnie sprzedaje odbiorcom w kraju i za granicą.

Spółka ma wyodrębniony oddział o skróconej nazwie F zajmujący się świadczeniem usług księgowych. Spółka zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ma obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS).

Zasady tworzenia ZFŚS zostały określone w oparciu o ustawę o ZFŚS. Środki pieniężne przekazywane są na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS w terminie do końca maja danego roku w wysokości 75% naliczonego odpisu oraz pozostała kwota 25% w terminie do końca września danego roku w przypadku Spółki oraz środki pieniężne przekazywane są na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS w terminie do końca maja danego roku w wysokości 100% naliczonego odpisu w przypadku oddziału F. Spółka i oddział prowadzą księgi rachunkowe Kwota odpisu ustalona na dany rok obciąża koszty działalności Spółki, jest ujmowana w księgach rachunkowych - przez 4 miesiące jako rozliczenia międzyokresowe bierne — następnie po dokonaniu wpłaty 75% odpisu na wyodrębniony rachunek bankowy (czyli w 5 miesiącu przechodzi na rozliczenia międzyokresowe czynne), efektem czego w kosztach rachunku wyników Spółki odpis ujmowany jest miesięcznie w wysokości po 1/12 (w księgach F analogicznie tylko z tą różnicą, że w maju jest dokonywana wpłata 100% odpisu na wyodrębniony rachunek bankowy).

Na koniec każdego roku kalendarzowego dokonywana jest korekta odpisu zgodnie z przepisami o ZFŚS. Rok obrotowy Spółki jest inny od roku kalendarzowego

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może zaliczyć w koszty Uzyskania przychodów danego roku kwoty środków przelewanych na konto ZFŚS 30 września i 31 maja w momencie dokonania tych przelewów...
2. Kiedy Spółka ma prawo uznać za koszty uzyskania przychodów kwoty ewentualnych korekt/różnic wynikających z korekty odpisu dokonanej zgodnie z przepisami o ZFŚS...
   
   

Stanowisko odnośnie pytania nr 1

Zdaniem Spółki odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią koszt uzyskania przychodu (w wysokości dokonanej wpłaty) w momencie ich wpłaty na rachunek funduszu.

Jak wynika z treści art. 5 ust 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych

Odpisy te obciążają koszty działalności pracodawcy - art. 6 ust. 1 ustawy.

Równowartość dokonanych odpisów na dany rok kalendarzowy pracodawca przekazuje na rachunek bankowy funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia 31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisów (ustawa o ZFŚS posługuje się pojęciem roku kalendarzowego).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

W art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazuje, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek.

Zatem by móc uznać za koszt uzyskania przychodów odpisy, dokonywane na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• dokonanie odpisu w wysokości wynikającej z ustawy o ZFŚS,
• dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rachunek funduszu.
  
  

Powyższe potwierdza uzasadnienie wyroku NSA z dnia 14 marca 1997 r., sygn. SA/Gd 3687195, w którym czytamy: „Warunkiem uwzględnienia w kosztach odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest gromadzenie odpisanych na fundusz w określonej ustawą wysokości środków na odrębnym rachunku bankowym. Samo dokonanie odpisu, bez faktycznego wydatkowania środków na świadczenie socjalne i bez gromadzenia środków na odrębnym rachunku, nie spełnia też ogólnego warunku uznawania za koszty uzyskania przychodu określonego w art. 15 ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych: faktycznego poniesienia kosztu. Podkreślić jednak należy, iż kosztem uzyskania przychodu będą jedynie odpisy, w wysokości faktycznie przekazanej na rachunek funduszu”.

Koszty ponoszone przez pracodawcę na funkcjonowanie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią koszty pośrednie. Nie da się bowiem przypisać ich do konkretnego przychodu Spółki. Nie stanowią zasadniczo elementu kalkulacyjnego ceny świadczonych usług czy zbywanych towarów. Ustalane są w ujęciu roku kalendarzowego.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Zgodnie z treścią art. 15 ust 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Dokonywane w trakcie roku kalendarzowego odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych są elementem biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wykazują saldo kredytowe oznaczające rezerwę na wydatki, które nastąpią w późniejszym okresie. Ustawodawca wyłączył wobec tych rozliczeń zasadę memoriałowego zaliczania do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt uzyskania przychodu stanowi nie sam dokonany odpis, lecz kwota wpłacona na rachunek ZFŚS. Dzień dokonania wpłaty odpisów na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie dniem, w którym Spółka ma prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości przekazanej na ten rachunek kwoty, która wcześniej winna być zarachowana jako odpis zgodnie z ustawą o ZFŚS.

Stwierdzić zatem należy, iż kwoty wpłacone na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowić będą koszt uzyskania przychodu tego roku podatkowego, w którym zostały faktycznie przekazane, tj. 31 maja i 30 września.

Stanowisko to potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, w tym m. in.:

• Naczelnik Urzędu Skarbowego w Skierniewicach, postanowienie Nr El/38/10/2005,
• Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze, postanowienie Nr PDIII 423/1/148/0
• Izba Skarbowa w Poznaniu interpretacja Nr ILPB3/423-285/10-2/JG.
  
  

Mając powyższe na uwadze Spółka stwierdza, iż zaprezentowane na wstępie stanowisko, zgodnie z którym odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich wpłaty.

Stanowisko odnośnie pytania nr 2

Koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ww. ustawy. Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

W przypadku stwierdzenia różnicy pomiędzy uprzednio zarachowaną przez Spółkę wielkością kosztu podatkowego a kosztem wynikającym z korekty odpisu dokonanego zgodnie z ZFŚS, Wnioskodawca jest obowiązany do skorygowania niewłaściwie określonego kosztu uzyskania przychodu wdacie jego pierwotnego ujęcia w rachunku podatkowym. Skoro zatem różnica powstała w momencie ustalania wartości tego kosztu, korekta winna być przyporządkowana do roku, którego ten koszt dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.