Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją wyrobów na zamówienie konkretnych odbiorców. Warunkiem podjęcia zakupu surowca do produkcji takich wyrobów jest wpłata kaucji zabezpieczającej przez odbiorcę, gwarantującej odbiór i zapłatę zamówionych wyrobów. Po dokonanym odbiorze wyprodukowanych wyrobów i zapłacie należności, przedmiotowa kaucja jest zwracana na konto kupującego. Zasady dostawy, wpłaty kaucji i jej zwrotu określa umowa, której wzór dołączono do złożonego wniosku.

Podatnik stoi na stanowisku, że kaucja nie jest przedpłatą, zaliczką czy zadatkiem za usługę lub towar. Pobranie lub uiszczenie kaucji nie jest też usługą. W związku z tym, nie stanowi ona obrotu w rozumieniu ustawy o VAT i nie powstaje w tym przypadku obowiązek podatkowy.Drugie zapytanie dotyczy sytuacji, w której kaucja zwrotna zaliczona zostanie na poczet należności za dostawę wyprodukowanych wyrobów przez Spółkę. W opinii podatnika, w przypadku dokonania zaliczenia pobranej kaucji w poczet należności, należy ją traktować jako formę zaliczki i opodatkować podatkiem VAT. Z chwilą dokonania takiego zaliczenia będzie miał zastosowanie art.106 ust.1 ustawy o VAT, zgodnie z którym Spółka wystawi fakturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego ( PWN Warszawa 2002r ) kaucja jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Jak wynika z przytoczonej definicji, kaucja nie stanowi należności ( zaliczki ), ani też sama nie stanowi usługi. Zatem czynność pobrania kaucji jako zabezpieczenia gwarancyjnego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienioną w art.5 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm. ). Tym samym pobranie kaucji nie stanowi obrotu w rozumieniu art.29 ust.1 w/w ustawy. Również otrzymanie kaucji nie jest otrzymaniem całości lub części zapłaty powodującej powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że otrzymanie kaucji zabezpieczającej prawidłowe wykonanie umowy nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, tym bardziej, że po zrealizowaniu zamówienia kaucja jest zwracana w całości na konto odbiorcy. W przypadku dokonania zaliczenia pobranej kaucji zabezpieczającej na poczet należności za dostawę wyprodukowanych wyrobów przez Spółkę, należy ją traktować jako formę zaliczki. Zastosowanie będzie miał wówczas przepis art.19 ust.11 w/w ustawy w myśl którego, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Stosownie do art.29 ust.1 cytowanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art.30-32, art.119 oraz art.120 ust.4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadkach wpłacanych na poczet nabywanych towarów czy wykonywanych usług zaliczek sposób określania podstawy opodatkowania wynika z art.29 ust.2 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Pobrana zaliczka pomniejszona o przypadającą od niej kwotę podatku należnego stanowi u podatnika obrót.Potwierdzeniem konieczności opodatkowania otrzymanej zaliczki jest przepis par.17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 97, poz.971 ). W myśl par.17 ust.1 i 2 w/w rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności zaliczkę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy. Wobec powyższego, stwierdzono poprawność przedstawionego w przedmiotowej sprawie stanowiska podatnika.