Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wyłączają z kosztów uzyskania przychodów wydatki o charakterze inwestycyjnym. Tego rodzaju wydatki rozlicza się sukcesywnie, w miarę zużywania się składników majątku, co wynika z treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 16h ust. 1 cyt. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych.

Podstawą ustalenia wartości początkowej środka trwałego wytwarzanego samodzielnie przez podatnika, są koszty wytworzenia.

Stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zatem w ocenie tutejszego organu podatkowego, do wydatków zwiększających wartość początkową budowanej fabryki należy zaliczyć: wartość zużytych materiałów, maszyn, urządzeń, środków transportu, robót budowlanych, pracy sprzętu budowlanego, kosztów ogrzewania, projektów technicznych, dokumentacji, wynagrodzeń nadzoru inwestycyjnego, a także wydatki związane z przygotowaniem planowanej inwestycji tj. koszty naboru pracowników produkcyjnych, koszty delegacji, szkolenia oraz wynagrodzeń i składek ZUS tych pracowników jak również wydatki ponoszone z tytułu podatku od nieruchomości. Do czasu zakończenia przedsięwzięcia ww. wydatki będą zwiększały wartość początkową nowo powstałego środka trwałego.