Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60.), art. 29 ust. 5, art. 43 ust. 1, pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17.05.1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.) w odpowiedzi na pisemny wniosek podatnika: Gminy z dnia 01.02.2005 r., otrzymany przez tutejszy organ podatkowy w dniu 04.02.2005 r. o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym: czy zaliczanie nieruchomości gruntowych do budowlanych na podstawie wypisu z rejestru gruntów jest właściwe, w sytuacji gdy ich stan faktyczny nie odpowiada danym z ewidencji gruntów. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lesku po wnikliwej analizie własnego stanowiska wnioskodawcy, który uważa, zaliczanie nieruchomości do budowlanych, opodatkowanych stawką 22% podatku od towarów i usług na podstawie zapisów zawartych w wypisie z rejestru gruntów, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego za niewłaściwe ze względu na nieaktualne dane w ewidencji postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W dniu 04.02.2005 r. wpłynął do tut. Organu podatkowego pisemny wniosek podatnika - Gminy o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wnioskodawca pyta: Czy zaliczanie nieruchomości do budowlanych, opodatkowanych stawką 22% podatku od towarów i usług na podstawie zapisów zawartych w wypisie z rejestru gruntów, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest właściwe, w sytuacji gdy ich stan faktyczny nie odpowiada danym z ewidencji gruntów?

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Gmina jako właściciel gruntów komunalnych organizuje przetargi na sprzedaż nieruchomości. Czynnikiem decydującym o statusie działki były miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego bądź decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego wydawane na podst. art. 59 i art. 60 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2001r. Nr 54, poz. 1804)., które jednak przestały obowiązywać z dniem 01.01.2003 r. Przykładowo działka przeznaczona do sprzedaży wg wyceny i stanu faktycznego określona jako niezabudowana nieruchomość gruntowa, w załączonym wypisie z ewidencji gruntów figuruje jako grunty rolne zabudowane. Przepisami ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), wprowadzono opodatkowanie sprzedaży gruntów, poprzez ich włączenie do definicji towarów dla potrzeb podatku VAT. Ustawodawca zdecydował jednak ograniczyć opodatkowanie gruntów, poprzez wprowadzenie szerokiego zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie, z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Tym samym, opodatkowaniu podlegają jedynie grunty zabudowane, budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowanie gruntów zabudowanych związane jest z charakterem budynków lub budowli tamże posadowionych. Z brzmienia art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, bowiem, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli? Z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten powoduje, że co do zasady grunt podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki. Jak już wcześniej wskazano, zwolnienie wprowadzone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie dotyczy gruntów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Wynika z powyższego, iż w przypadku dostawy gruntu niezabudowanego o opodatkowaniu decydować będzie jego przeznaczenie, przy czym zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17.05.1989 r.? Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.), podstawę wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Z przepisu tegoż wynika, iż przy ustalaniu charakteru gruntu niezabudowanego decydować będzie ewidencja gruntów i budynków. Ustawodawca zwalniając dostawę tylko określonego rodzaju gruntów nie sprecyzował w ustawie, jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia rodzaju gruntu. Zasadnym wydaje się posłużenie danymi zawartymi w ewidencji gruntów, co do ustalenia czy dany grunt jest gruntem budowlanym oraz planem zagospodarowania przestrzennego dla ustalenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę. W sytuacji, gdy na mocy ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym utraciły moc miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego i w momencie dostawy nieruchomości brak jest dla niej takiego planu stanowiącego zgodnie z ww. ustawą kryterium przesądzające o przeznaczeniu nieruchomości przy dostawie takiej nieruchomości należy brać pod uwagę dane z ewidencji gruntów przesądzające o rodzaju gruntu.

Niniejsze postanowienie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jeżeli jednak wnioskodawca zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Niniejsza interpretacja - zgodnie z art. 14 § 2 wyżej wymienionej ustawy - jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona w drodze decyzji. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie. Zażalenie wnosi się w ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia stronie. Zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie Oddział Zamiejscowy w Krośnie za pośrednictwem tut. organu podatkowego. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt a oraz art. 9 ustawy z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), zażalenia i załączniki do zażalenia podlegają opłacie skarbowej wg stawki 5 zł od zażalenia, 50 gr od załącznika do zażalenia.