Z przedstawionego stanu faktycznego we wniosku z dnia 25.04.2005 r. (data wpływu - 27.04.2005 r.) uzupełnionego dnia 17.05.2005 r. wynika, że podatnik został od dnia 16.04.1991 r. funkcjonariuszem policji, zaś do służby stałej został mianowany dnia 16.04.1994 r. Na podstawie decyzji Komendy Miejskiej Policji z dnia 01.10.1996 r. wypłacono mu w formie zaliczki pomoc finansową na realizację budowy domu. W związku z upływem 10-letniego okresu pracy w Policji udzielona mu pomoc finansowa została umorzona. Pismem z dnia 01.03.2004 r. podatnik został poinformowany, iż umorzona pomoc finansowa podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sporządzonej przez płatnika informacji o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy wzór PIT-11 za okres od 01.01.2004 r. do 31.12.2004 r. została uwzględniona kwota pomocy finansowej, którą otrzymał w 1996 r.

Podatnik prezentuje we wniosku stanowisko, że otrzymana przez niego pomoc finansowa stanowiła przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 1996 r. a nie w roku 2004. Żądanie zapłaty podatku, który został pobrany z wynagrodzenia przez zakład pracy w 2004 r. było bezpodstawne z uwagi na przedawnienie.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje.

W świetle uregulowania prawnego zawartego w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 pkt 6, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 w/w ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W stanie prawnym obowiązującym w latach 1992-1997, pomoc finansowa na budownictwo mieszkaniowe, udzielona funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej na podstawie zarządzenia nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 19 marca 1993 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji, UOP, SG i PSP oraz zasad jej przyznawania i zwracania (Dz. Urz. MSWiA Nr 3, poz. 40 ze zm.) - co do zasady - miała charakter zwrotny.

Bezzwrotny charakter świadczenie miało jedynie w odniesieniu do otrzymujących je funkcjonariuszy, których okres służby stałej wynosi co najmniej 10 lat, a także emerytów i rencistów. Zarządzenie przewidywało konieczność zwrotu omawianego świadczenia w przypadku funkcjonariuszy, których stała służba trwa krócej niż 10 lat, a w razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem tego okresu, udzielona pomoc finansowa podlegała zwrotowi z zastosowaniem umorzenia w wysokości 1/10 kwoty tej pomocy za każdy pełny rok służby stałej.

Warunkiem otrzymania pomocy było złożenie przez funkcjonariusza zabezpieczenia w postaci weksla gwarancyjnego, poręczonego przez dwóch żyrantów. W przypadku umorzenia pomocy finansowej (wywiązania się funkcjonariusza z warunków określonych w zarządzeniu) weksel podlegał zwrotowi.

A zatem świadczenie było bezzwrotne w przypadku emerytów i rencistów lub po upływie 10 lat stałej służby funkcjonariusza. Dlatego też przychód, w rozumieniu art. 11 ust. 1 w/w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych powstawał:

• w przypadku emerytów i rencistów - w momencie otrzymania pomocy finansowej,
• w przypadku funkcjonariuszy - z dniem przekroczenia 10 lat służby stałej lub
• w przypadku funkcjonariuszy zwolnionych ze służby stałej przed upływem 10 lat - w momencie zastosowania umorzenia (1/10 kwoty pomocy za każdy rok służby stałej).

Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu przez policjantów (M. P. Nr 76, poz. 709) odmiennie ukształtowało warunki korzystania z pomocy finansowej. Przepisy zarządzenia określają jedynie dwa przypadki, w których policjant ma obowiązek zwrotu pobranego świadczenia. Oznacza to, że pomoc finansowa z zasady ma charakter bezzwrotny, a tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. zwolnienia policjanta ze służby przed upływem 10 lat, istnieje obowiązek zwrotu otrzymanego świadczenia.

Tak więc od dnia 30 października 1997 r., tj. od dnia wejścia w życie zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. przychód powstaje w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji policjanta pomocy finansowej.

W świetle art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza się, iż w Pana przypadku przychód od otrzymanej w 1996 r. pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe powstał w momencie umorzenia przez płatnika pomocy tj. z dniem przekroczenia 10 lat służby stałej, czyli w roku 2004.

Art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) stanowi, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin płatności podatku za rok 2004 r. upływa w dniu 30 kwietnia 2005 r. czyli zobowiązanie podatkowe za 2004 r. przedawnia się z końcem roku 2010 a zatem stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

Odnosząc się do wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. organ informuje, że wiążą one w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Powyższa interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.