W złożonym wniosku podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:
Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług turystycznych. Podstawę opodatkowania tych usług, zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) stanowi marża pomniejszona o kwotę należnego podatku. Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tychże usług występuje z chwilą ustalenia marży (nie później jednak niż 15 dnia od dania wykonania usługi). Wątpliwości budzi moment zaewidencjonowania tejże zaliczki w kasie fiskalnej oraz wysokość stawki podatkowej, z jaką zaliczka ta winna być zaewidencjonowana.

Zdaniem wnioskodawcy, przepisy § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.) nie jest zgodny z ustawową regulacją zawartą w przepisach art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż właściwe określenie podstawy opodatkowania i wysokości podatku jest możliwe jedynie na podstawie odpowiednio prowadzonej ewidencji VAT. Strona dowodzi, że wykazanie w raporcie fiskalnym kwot podatku należnego w przypadku ww. usług prowadzi do zniekształcenia faktycznych kwot obrotu i podatku należnego, co uniemożliwia wykorzystanie tych danych przy rozliczeniu podatku VAT. Zdaniem podatnika, w tej sytuacji właściwe będzie wyróżnienie tej sprzedaży (objętej szczególną procedurą) przy pomocy odrębnej grupy towarowej lub stawki VAT nie wykorzystywanej przez podatnika w swojej działalności, oraz pomijanie przy rozliczeniu podatku kwot dotyczących sprzedaży usług podlegających tym szczególnym zasadom opodatkowania. Dla tych celów strona proponuje stosowanie stawki 0% lub zwolnienia od podatku. Opisany wyżej sposób ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług turystycznych pozwalałby zdaniem podatnika na bieżące ewidencjonowanie zaliczek pobranych na poczet późniejszego wykonania usługi, czyli jeszcze przed powstaniem obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Odnosząc się do zaprezentowanego w piśmie stanu faktycznego oraz stanowiska podatnika w tej sprawie, tut. organ podatkowy stwierdza, że nie widzi niezgodności zapisu § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.) z uregulowaniami zawartymi w art. 111 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Art. 111 ust. 1 nakłada na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania przy świadczeniu usług turystyki nabywanych od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W świetle art. 119 ust. 10 cyt. ustawy podatnik świadczący usługi turystyczne opodatkowane na zasadzie marży w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku. Powyższe odnieść również należy do paragonów fiskalnych.
Sposób ewidencjonowania sprzedaży usług turystycznych opodatkowanych od marży przy użyciu kas rejestrujących na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 w/w ustawy zostały określone w § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ponieważ zgodnie z art. 119 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy podatnicy, u których podstawą opodatkowania usług turystyki jest kwota marży, działają na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek, wartością sprzedaży własnej podlegającą ewidencjonowaniu w kasie fiskalnej jest cała kwota należna od nabywcy usługi. Obecnie funkcjonujące kasy rejestrujące dopuszczone do obrotu na podstawie decyzji Ministra Finansów nie przewidują mozliwości odrębnego zidentyfikowania sprzedaży usług opodatkowanych na zasadzie marży (tj. dla których nie wyodrębnia się stawki ani też kwoty podatku). Należy więc wykorzystać aktualne możliwości kas fiskalnych. W stawkach towarów oznaczonych literowo występują stałe pozycje: PTU A - 22%, PTU B - 7%, PTU C - 0%, PTU zw - zwolnienie. Pozostałe litery od D do G są niewykorzystane. W związku z tym dla usług opodatkowanych wg marży można przyporządkować pierwszą wolną literę (np. PTU D). Takie rozwiązanie pozwoli na uniknięcie zaewidencjonowania kwot podatku, do odprowadzenia których podatnik nie jest zobowiązany.

Zgodnie z przepisem § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansówz dn. 4 lipca 2002r., o którym mowa wyżej, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności - w przypadku świadczenia usług turystycznych zapłata za te usługi dokonywana jest zawsze przed jej wykonaniem, należy uznać, że wypełnienie tego obowiązku jest możliwew momencie otrzymania zapłaty od nabywcy tej usługi. Przepis § 5 ust. 5 rozporządzenia, cyt. wyżej jest przepisem technicznym wskazującym sposób zaewidencjonowania sprzedaży w tym przypadku i nie koliduje z ww. przepisem z ust. 1, wskazującym na moment zaewidencjonowania usługi.

Rozliczenia podatku z tytułu świadczonych usług turystycznych dokonuje się dopiero po ustaleniu marży w momencie powstania obowiązku podatkowego (zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), w oparciu o ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników, prowadzoną zgodnie z art. 119 ust. 3 pkt 4 ustawy oraz ewidencję kwot należnych od nabywcy prowadzoną z zastosowaniem kasy rejestrującej.
Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ podatkowy postanowił jak na wstępie.