Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku płatnika z dnia 29 marca 2005 r., uzupełnionego dnia 16 maja br. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedstawionej we wniosku indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubartowie uznaje stanowisko płatnika za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Powiatowy Inspektorat Weterynarii zawarł na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U. Nr 33, poz. 287) umowy zlecenie na wykonywanie określonych czynności z lekarzami weterynarii nie będącymi pracownikami Inspekcji, prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Czynności zlecone lekarzom obejmują badanie, obserwację oraz nadzór epizootyczny zwierząt zagrożonych chorobami zakaźnymi.

Powiatowy Inspektorat Weterynarii:
• Zakupuje tubostrzykawki do pobierania prób i ponosi koszty przewozu prób do laboratorium w przypadku, kiedy próby do laboratorium są dostarczane przez lekarza wyznaczonego,
• Wypłaca lekarzom wynagrodzenie za wykonanie czynności - od sztuki zwierzęcia, od którego pobiera się próbę, szczepionego, bądź obserwowanego albo wg stawki za godzinę pracy - w przypadku nadzoru epizootycznego,
• Zwraca lekarzom koszty poniesione na zakup szczepionki do tuberkunalizacji - tuberkuliny oraz koszt dojazdu do miejsca, w którym zwierzę przebywa i koszt przewiezienia prób do laboratorium.

Wszystkie te koszty, ponoszone bezpośrednio albo pośrednio, tj. koszty zakupu tubostrzykawek, zwrot kosztów zakupu tuberkuliny, dojazdu i przewozu prób oraz wypłata wynagrodzeń dla lekarzy weterynarii są objęte zakresem wydatków związanych ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt oraz monitorowaniem ich zakażeń na podstawie Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie rodzajów kosztów ponoszonych przez inspektoraty weterynarii (Dz.U. Nr 283 poz. 2836). Wydatki te finansuje budżet państwa, środki na ich pokrycie pochodzą z budżetu wojewody. Od dnia 1 stycznia 2005 r. wydatki na pokrycie kosztów związanych z badaniami kontrolnymi zakażeń zwierząt chorobami zakaźnymi i ze zwalczaniem tych chorób ponosi Powiatowy Inspektorat Weterynarii z przekazanych mu w tym celu przez wojewodę środków.

Wyznaczeni lekarze weterynarii, wg stanowiska płatnika, wykonujący w/w badania na podstawie decyzji uprawnionego organu, należą do osób, którym organ administracji państwowej zlecił wykonanie określonej czynności w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.).

Zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. (Dz.U. Nr 178 poz. 1837) w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii osobom tym przysługuje wynagrodzenie obejmujące:

1. część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia,
2. zwrot udokumentowanych kosztów:- dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych nie będących własnością pracodawcy,- użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych w związku z wykonywaniem określonych czynności.

Wątpliwość płatnika budzi sposób ustalenia podstawy opodatkowania w celu wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a mianowicie, czy zaliczkę należy liczyć od kwoty podstawowej wynagrodzenia, czy od kwoty podstawowej wraz z kosztami zużytych produktów leczniczych i kosztami dojazdu.

Zdaniem Powiatowego Inspektoratu Weterynarii zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych należy naliczyć od łącznego przychodu tj. od części podstawowej i zwrotu udokumentowanych kosztów.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubartowie uznaje stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Generalną zasadą prawa podatkowego jest powszechność opodatkowania, w ustawie o podatku dochodowym zasada ta w sposób bezpośredni została wyrażona w art. 9. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2005 roku, zasada ta nie dotyczy dochodów, które zostały zwolnione od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

Według art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W świetle powyższego, dla osób niebędących pracownikami - jak w przedmiotowej sprawie - zwrot kosztów dojazdu korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o ile nie przekracza limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236 poz. 1990 ze zm.). Tym samym ta część wynagrodzenia wyłączona jest z podstawy opodatkowania przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zwrot kosztów użytych produktów leczniczych nie korzysta ze zwolnienia i powinien być uwzględniony przez płatnika przy pobieraniu zaliczki na podatek dochodowy.

Reasumując, zaliczkę w wysokości 19% podstawy opodatkowania należy obliczyć od przychodu, na który składa się część podstawowa wynagrodzenia i zwrot użytych produktów leczniczych (ewentualnie zwrot kosztów dojazdów powyżej limitów określonych w odrębnych - cytowanych wyżej - przepisach) pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 lub 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest dla płatnika wiążąca, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 14a § 4 cytowanego wyżej przepisu na niniejsze postanowienie przysługuje płatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.