W nawiązaniu do odpowiedzi Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olkuszu z dnia 14.12.2004 r. nr PDP-423-94-03AZ-125-04 w sprawie udzielenia pisemnej informacji zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 2 w/w ustawy zmienia interpretację:

Podatnik pismem z dnia 15.11.2004 r. zwrócił się z prośbą o interpretację przepisów w sprawie różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych.
W związku z powyższym stwierdza się co następuje:
Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Nadto, przepis art. 12 ust. 3 ustawy stanowi, że jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Poniesione w walutach obcych koszty przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.
Zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyliczając różnice kursowe należy stosować następujące kursy walut:
– w przypadku walut wpływających na dewizowy rachunek bankowy - kurs kupna walut banku obsługującego podatnika (art. 12 ust. 2a),
– w przypadku odprzedaży bankowi posiadanych na rachunku walut - kurs kupna walut banku obsługującego podatnika (art. 12 ust. 2a),
– w przypadku faktycznej zapłaty z dewizowego rachunku za zobowiązania w walucie obcej - kurs sprzedaży walut banku obsługującego podatnika (art. 15 ust. 1a).

Reasumując, w przypadku gdy podatnik posiada na rachunku bankowym środki w walutach obcych i wykorzystuje je do regulowania zobowiązań stosuje się przepis art. 15 ust. 1a ustawy. Natomiast w przypadku odprzedaży bankowi walut obcych zastosowanie ma art. 12 ust. 2a ustawy. Ustalanie zatem przychodu z tytułu różnic kursowych przy spłacie zobowiązań oraz kosztu uzyskania przychodu w przypadku odprzedaży walut obcych bankowi, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie jest nieprawidłowe w świetle powołanych przepisów ustawy.