INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego świadczenia pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego świadczenia pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym w art. 31 w zw. z art. 10, art. 11, art. 12 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 184 i 185 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 523 ze zm.) funkcjonariuszowi, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który takiego lokalu nie otrzymał, przysługuje pomoc finansowa na jego uzyskanie. Pomoc finansową przyznaje się na pisemny wniosek funkcjonariusza. Szczegółowe zasady przyznawania pomocy określone zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi Służby Więziennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 147, poz. 986).

W dniu 18 listopada 2010 r. funkcjonariusz złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Z dniem 17 lutego 2011 r. stosunek służbowy funkcjonariusza wygasł w związku z orzeczeniem przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do służby.

Pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. przyznano, byłemu już funkcjonariuszowi, pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, w którym stwierdzono, że na podstawie wyżej wymienionego wniosku funkcjonariusz spełnienia warunki do przyznania pomocy finansowej. Wypłata przyznanej pomocy finansowej zostanie zrealizowana w dwóch ratach, nie później jednak niż w terminie dwóch lat od wydania rozstrzygnięcia.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego przyznaną już byłemu funkcjonariuszowi (emeryt/rencista) należy traktować jak:

1. świadczenie, którego podstawą wypłaty jest stosunek służbowy i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy (art. 12 ust. 1, art. 27 ust.1, art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
2. świadczenie dla emeryta czy rencisty, którego podstawą wypłaty jest fakt uprzedniego pozostawania w stosunku służbowym i pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (art. 30 ust. 1 pkt 4, art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)...

Wnioskodawca uważa, że w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest m. in. stosunek służbowy. Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami są (z uwzględnieniem zastrzeżeń) otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie w myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie w postaci pomocy finansowej na uzyskanie lokalu zostało przyznane w związku z istnieniem stosunku służbowego pomiędzy funkcjonariuszem a Wnioskodawcą; jest zatem ściśle związane ze źródłem określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunkiem służbowym. Wnioskodawca wskazuje, że w myśl art. 11 osiągnięty przez byłego funkcjonariusza przychód podlega opodatkowaniu w roku jego postawienia do dyspozycji. Jednakże świadczenie to wypłacone przez płatnika byłemu już funkcjonariuszowi, a obecnie emerytowi, należy do przychodów ze stosunku służbowego, ponieważ ich źródłem jest stosunek służbowy, który łączył strony. Wypłatę pomocy finansowej należało potraktować jak świadczenie należne funkcjonariuszowi, którego podstawą wypłaty był stosunek służbowy, a nie jak świadczenie dla emeryta ze względu na fakt uprzedniego pozostawania w takim stosunku. W związku z powyższym, świadczenie należało opodatkować jak przychód ze stosunku służbowego i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

W przypadku świadczenia ze stosunku służbowego wypłaconego byłemu funkcjonariuszowi, o formie jego opodatkowania decyduje fakt, iż prawo do jego otrzymania przysługuje pracownikowi w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia związanego ze świadczeniem pracy. Natomiast podatnik o statusie emeryta świadczenie to jedynie faktycznie odbiera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że funkcjonariuszowi, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który takiego lokalu nie otrzymał, przysługuje pomoc finansowa na jego uzyskanie. W dniu 18 listopada 2010 r. funkcjonariusz złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Z dniem 17 lutego 2011 r. stosunek służbowy funkcjonariusza wygasł w związku z orzeczeniem przez komisje lekarską całkowitej niezdolności do służby.

Pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. przyznano, byłemu już funkcjonariuszowi, pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, w którym stwierdzono, że na podstawie wyżej wymienionego wniosku funkcjonariusz spełnienia warunki do przyznania pomocy finansowej. Wypłata przyznanej pomocy finansowej zostanie zrealizowana w dwóch ratach, nie później jednak niż w terminie dwóch lat od wydania rozstrzygnięcia.

Mając zatem na względzie przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że w myśl ww. art. 11 ust. 1 ww. ustawy, osiągnięty przez byłego funkcjonariusza przychód podlega opodatkowaniu w roku jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji. W sytuacji gdy podmiotem uprawnionym do otrzymania świadczenia w postaci pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego był funkcjonariusz, bowiem to on wystąpił z wnioskiem o przyznanie pomocy finansowej, świadczenie to, wypłacone przez Wnioskodawcę byłemu już funkcjonariuszowi, a obecnie emerytowi czy renciście, stanowić będzie dla Niego przychód ze stosunku służbowego, ponieważ jego źródłem jest łączący ich stosunek służbowy. Wnioskodawca, dokonując zatem wypłaty przedmiotowego świadczenia ma obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy, bowiem jak stanowi art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.