INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży zlikwidowanych wagonów tramwajowych sklasyfikowanych do PKWiU 38.11.49.0 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży zlikwidowanych wagonów tramwajowych sklasyfikowanych do PKWiU 38.11.49.0.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka dokonała sprzedaży 4 sztuk wagonów tramwajowych:

1. wagon tramwajowy 105N nr ... - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1975 r., data likwidacji 31 lipca 2011 r.
2. wagon tramwajowy 105N nr ... (częściowo spalony) - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1978 r., data likwidacji 31 lipca 2011 r.
3. wagon tramwajowy 105N nr ... (po zderzeniu) - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1980 r., data likwidacji 30 czerwca 2011 r.
   
   

Nabywca był zobowiązany do odbioru wagonów w całości lub we własnym zakresie przeprowadzić rozbiórkę wagonów, zabezpieczyć ładunek, ważenie, transport i utylizację odpadów oraz uporządkować teren (tzn. przywrócić stan pierwotny miejsca rozbiórki – dot. przypadku rozbiórki na terenie zleceniodawcy.)

Spółka wybrała najlepszą ofertę w której nabywca zaoferował cenę za jedną tonę 940 zł netto. W związku z niezakończoną procedurą sprzedaży zlikwidowanych wagonów tramwajowych, zaproponowano nabywcy możliwości zakupu dodatkowego wagonu tramwajowego 105N nr ... - wagon zlikwidowany z wózkami jezdnymi. Rok rozpoczęcia eksploatacji 1975 r., data likwidacji 31 października 2011 r.

Ponieważ nabywca wyraził zgodę na zakup dodatkowego wagonu, Spółka dokonała sprzedaży w) w wagonów w cenie j.n.

• zlikwidowane wagony tramwajowe cena netto 940,- zł za tonę,
• zlikwidowane wózki jezdne cena netto 720,- zł za tonę.

W wyniku przedpłaty w kwocie 20.000,- zł Spółka wystawiła fakturę zaliczkową z naliczonym 23% VAT. Po przekazaniu wszystkich wagonów i wózków Spółka wystawiła f-rę rozliczeniową ujmującą faktyczną sprzedaż oraz rozliczającą fakturę zaliczkową również z 23% stawką VAT.

Ponieważ Wnioskodawca nie dokonał rozbiórki ww. wagonów, sklasyfikował przedmiotowe wagony tramwajowe wg klasyfikacji PKWiU jako 38.11.49.0 „Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające.

Firma dokonująca zakupu ww. wagonów tramwajowych posiada zezwolenie na zbieranie odpadów. Konsekwencją zakwalifikowania ww. wagonów wg PKWiU 38.11.49.0 był brak możliwości wystawienia faktury jako złom, zgodnie z obowiązującą ustawą o podatku VAT - art. 17 ust. l pkt 7 ustawy (załącznik nr 11). Spółka 22 maja 2012 r. otrzymała z Urzędu Marszałkowskiego, informację że ww. wagony kwalifikują się zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 września 2001r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1205) jako odpad o kodzie: 16 01 04* lub 16 01 06, przy czym oznaczenie kodu z gwiazdką dotyczy odpadu niebezpiecznego.

Sprzedawane wagony pozbawione są olejów, akumulatorów itp., jako właściwy uznaje się kod odpadu 16 01 06. W związku z powyższym Spółka uzyskała od nabywcy " kartę przekazania odpadu " za wcześniej sprzedane wagony tramwajowe.

Spółka planuje w 2012 r. dalszą sprzedaż zlikwidowanych wagonów tramwajowych, zgodnie z wcześniej opisaną procedurą, dlatego istotne jest potwierdzenie jej prawidłowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT Spółka winna zastosować sprzedając zlikwidowane, niekompletne wagony tramwajowe z uwagi na zakwalifikowanie ww. wagonów wg PKWiU 38.11.49.0 oraz uzyskanie od nabywcy "karty przekazania odpadu”...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży zlikwidowanych, niekompletnych wagonów tramwajowych należało zastosować 23% stawkę podatku VAT, ponieważ zastosowanie dla ww. wagonów klasyfikacji w/g PKWiU 38.11.49.0 nie mieści się w załączniku nr 11 do ustawy o podatku VAT. Fakt ustalenia ceny za tonę, a także otrzymana klasyfikacja z Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Marszałkowskiego Województwa informująca, że jest to odpad o kodzie 16 01 06 nie mogą przesądzać o zastosowaniu zwolnienia z podatku VAT. Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że zastosowana stawka VAT 23% jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku jak również zwolnienie od podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

W świetle natomiast art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów, które, jeżeli są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, mogą być uznane za złom.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca towarów wymienionych w załączniku nr 11 nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy złomu nie powinni rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

W tym miejscu należy wskazać, iż w ustawie o podatku od towarów i usług w słowniczku definicji legalnych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia złomu. Za złom w obowiązującym stanie prawnym uznawane są towary wymienione w ww. załączniku nr 11 do ustawy, identyfikowane na podstawie symbolu PKWiU. Zatem by uznać towar za złom, istotna jest klasyfikacja statystyczna przedmiotowych towarów.

W załączniku nr 11 stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zostały wymienione następujące towary:

• w poz. 1 – PKWiU ex 24.10.14.0 - Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
• w poz. 2 – PKWiU ex 24.45.30.0 Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
• w poz. 3 – PKWiU 38.11.51.0 - Odpady szklane,
• w poz. 4 – PKWiU 38.11.54.0 - Pozostałe odpady gumowe,
• w poz. 5 – PKWiU 38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych,
• w poz. 6 – PKWiU 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
• w poz. 7 – PKWiU 38.12.27 - Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
• w poz. 8 – PKWiU ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
  
  

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży 4 sztuk zlikwidowanych wagonów tramwajowych tj:

• wagon tramwajowy 105N nr ... - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1975 r., data likwidacji 31 lipca 2011 r.
• wagon tramwajowy 105N nr ... (częściowo spalony) - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1978 r., data likwidacji 31 lipca 2011 r.
• wagon tramwajowy 105N nr ... (po zderzeniu) - wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, rok rozpoczęcia eksploatacji 1980 r., data likwidacji 30 czerwca 2011 r.
• wagonu tramwajowego 105N nr ... -wagon zlikwidowany z wózkami jezdnymi. Rok rozpoczęcia eksploatacji 1975 r., data likwidacji 31 października 2011 r.
  
  

Ponieważ Wnioskodawca nie dokonał rozbiórki ww. wagonów, sklasyfikował przedmiotowe wagony tramwajowe wg klasyfikacji PKWIU jako 38.11.49.0 „Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające. Konsekwencją zakwalifikowania ww. wagonów wg PKWiU 38.11.49.0 był brak możliwości wystawienia faktury jako złom, zgodnie z obowiązującą ustawą o podatku VAT - art. 17 ust. l pkt 7 ustawy (załącznik nr 11). Po przekazaniu wszystkich wagonów wystawił fakturę z 23% stawką VAT.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania sprzedaży opisanych w stanie faktycznym zlikwidowanych wagonów tramwajowych, dla których Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU 38.11.49.0, należy przede wszystkim stwierdzić, iż towary klasyfikowane do wskazanego wyżej grupowania PKWiU nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, a zatem do towarów tych nie znajduje zastosowania norma prawna zawarta w przywołanym wcześniej art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W tej sytuacji, dokonując sprzedaży przedmiotowych towarów, Wnioskodawca winien opodatkować tę czynność na zasadach ogólnych przewidzianych przepisami o podatku od towarów i usług. Dla opodatkowania ww. transakcji istotnym jest ustalenie czy zastosowanie znajdzie wskazany wcześniej przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dający możliwość zwolnienia z opodatkowania dostawy towarów używanych. Z przepisu tego wynika, iż aby można było zastosować zwolnienie z podatku, przedmiotem sprzedaży musi być towar używany (tj. ruchomość, której okres używania przez podatnika dokonującego jej dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel), przy czym dokonującemu dostawy nie mogło przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę nie są wagony a to co z nich pozostało tj. wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, częściowo spalony wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, po zderzeniu wagon zlikwidowany bez ram wózków i kół biegowych, wagon zlikwidowany z wózkami jezdnymi. Wnioskodawca wskazał przy tym klasyfikację PKWiU 38.11.49.0 tj. „Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające.

W tym stanie rzeczy nie można przyjąć, że wraki ww. wagonów tramwajowych były przez Wnioskodawcę używane w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Prowadzi to do wniosku, iż w odniesieniu do przedmiotowych zlikwidowanych wagonów tramwajowych (wraków) nie są spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. zlikwidowanych wagonów tramwajowych dla których Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU 38.11.49.0, podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1, ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.