INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (DzU. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25.07.2012 r. (data wpływu 02.08.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej Spółka lub X) prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży produktów gazowych i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Celem dystrybucji gazu płynnego do punktów jego sprzedaży bądź magazynowania, Spółka zawarła umowę przewozową (dalej: Umowa) z kontrahentem świadczącym usługi transportu. W myśl Umowy Spółka nabywa usługi transportu towarów, zgodnie z przepisami zawartymi w Umowie Europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR oraz ustawie - Prawo przewozowe. Usługi transportu gazu realizowane są między wskazanymi przez X terminalami gazowymi i/lub rozlewniami gazu płynnego na terytorium kraju.

W ramach Umowy kontrahent (dalej: Przewoźnik) zobowiązał się m.in. do dokonywania załadunku i rozładunku na rzecz Spółki, informowania Spółki o wszelkich przypadkach niewłaściwego wykonywania umowy, świadczenia usług zgodnie z najwyższą starannością zawodową zgodnie z przepisami bhp i p.poż. itd., ponadto Przewoźnik zobowiązał się zagwarantować odpowiednie moce przewozowe w postaci taboru pozostającego w gotowości do przewozów.

Usługa przewozu jest fakturowana przez Przewoźnika za umówione okresy rozliczeniowe na bazie uzgodnionego przez obie strony zestawienia przewozów. Strony ustaliły obowiązujące stawki i zasady w oparciu o założone wolumeny przewozów, zatem w sytuacjach, w których X nie złożył zamówienia na skorzystanie z usługi przewozu towarów część taboru Przewoźnika jest niewykorzystywana.

Biorąc pod uwagę, że wolą i intencją strony - z uwagi na fakt stałego pozostawania Przewoźnika w gotowości do świadczenia usługi przewozu gwarantowanego taboru - było przyznanie Przewoźnikowi dodatkowego wynagrodzenia (dalej: Dopłata) w razie sytuacji spadku zleceń skutkującego niewykorzystywaniem gwarantowanych mocy przewozowych, dopuszczalnym jest sytuacja, że Przewoźnik obciąży Spółkę kwotą Dopłaty kalkulowaną na podstawie ilości niewykorzystywanych mocy przewozowych.

Spółka pragnie dodać również, iż kwota Dopłaty nie jest traktowana na bazie Umowy jako odszkodowanie, kara umowna itp. - jest ona opisana jako kwota wynagrodzenia należnego Przewoźnikowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym, w razie obciążenia Spółki tytułem usługi transportowej - niewykorzystania gwarantowanego wolumenu przewozu i pozostawania w gotowości do świadczenia usługi przewozu - na podstawie wystawionej faktury VAT, Spółka ma prawo do zmniejszenia kwot podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego wskazanego przez Przewoźnika na fakturze z tego tytułu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W sytuacji otrzymania przez nią faktury z wykazanym podatkiem VAT z tytułu usługi transportowej z uwagi na fakt niewykorzystania gwarantowanych mocy przewozowych i pozostawania w gotowości przez Przewoźnika, jest ona uprawniona do zmniejszenia kwot podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego wskazanego przez Przewoźnika na fakturze.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kluczowym w przedmiotowym stanie faktycznym są zatem dwa aspekty:

1. czy faktura otrzymana od Przewoźnika dokumentuje usługę w rozumieniu ustawy o VAT oraz, w razie odpowiedzi pozytywnej na to pytanie
2. czy występuje związek między nabyciem usługi od Przewoźnika a działalnością opodatkowaną X,
   
   

Odnosząc się do pierwszego z zagadnień - zdaniem Spółki w opisanym powyżej stanie faktycznym w sytuacji niewykorzystania gwarantowanego przez Przewoźnika wolumenu przewozów, biorąc pod uwagę w szczególności fakt pozostawania przez jego taboru w dyspozycji do świadczenia usługi przewozu i wolę stron, aby tym tytułem wypłacić wynagrodzenie - płatności tego rodzaju winny zostać potraktowane jako płatności za usługę transportową podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7,w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa,
   
   

Przez pojęcie świadczenia, zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu niebędące dostawą towarów. Świadczenie, o którym mowa powyżej zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą, fakt określenia zasad jego świadczenia, a w szczególności zasad wynagradzania.

Opodatkowanie podatkiem VAT zatem w rozumieniu Spółki winno wystąpić wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą w ramach którego następuje wzajemna relacja cywilnoprawna pomiędzy podmiotami i jednocześnie strony umowy określiły wynagrodzenie należne z tytułu danego świadczenia. W omawianym stanie faktycznym właśnie tak wyglądało ukształtowanie wzajemnych relacji - mając na względzie konieczność utrzymywania w dyspozycyjności całości gwarantowanego Spółce taboru Przewoźnika, strony ustaliły umownie iż w razie niewykorzystania części założonych mocy przewozowych Przewoźnikowi przysługiwać będzie wynagrodzenie (nie odszkodowanie ani kara od X) kalkulowane w oparciu o niewykorzystane moce przewozowe. Przyczyną tak ukształtowanej relacji był fakt iż Przewoźnik w sposób ciągły zapewniał Spółce odpowiednią ilość zestawów transportowych gwarantujących wykonanie Umowy, a w konsekwencji ponosił związane z tym koszty.

Warto także dodać, iż przyjęte przez strony rozwiązanie jest typowym, stosowanym w praktyce gospodarczej mechanizmem i sytuacje analogiczne były również przedmiotem rozstrzygnięć organów interpretujących Dla przykładu - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2010 roku (sygn. IBPP2/443-126/10/ICz) uznał, iż wynagrodzenie otrzymane z tytułu pozostawania w gotowości do wykonania usługi odśnieżania dróg gminnych w okresie zimowym jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Tożsamy pogląd znaleźć można w postanowieniu wydanym przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie 31 marca 2006 roku (sygn. 1471/NTR1/443-5d/06/PB), gdzie w sytuacji opóźniania się z rozładunkiem z winy nabywcy usługi transportowej biorąc pod uwagę gotowość środków transportu przewoźnika do wyładunku przeładunku bądź rozładunku towarów, czynność ta (pozostawania w gotowości) uznana została za usługę pomocniczą do usług transportowych i podlegająca opodatkowaniem podatkiem VAT.

Podobny pogląd prezentowany jest w orzecznictwie administracyjnym gdzie np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 20 października 2011 roku, sygn. Akt I Sa/Rz 573/11 stwierdził m. in. „przez świadczenie natomiast należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie wykonanie czegoś na rzecz innej osoby) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tez tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy) co koresponduje z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT gdzie pod tym pojęciem rozumie się także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (…). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usług należy zwrócić uwagę na to, że ustawa VAT zalicza do usług każde świadczenie. W ten sposób podkreśla się więc powszechność opodatkowania”.

Jeśli zatem świadczenie Przewoźnika winno być udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem VAT, Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwot swojego podatku należnego o przedmiotowy podatek naliczony gdyż zapłata za tego rodzaju usługę jest ściśle związana z prowadzoną przez X działalnością opodatkowaną polegającą na sprzedaży gazu płynnego.

Przyjęte przez Spółkę rozwiązanie jest powszechną praktyką biznesową - w oparciu o założone prognozy sprzedaży założenia dystrybucji i celem sprawnej logistyki produktów X niezbędnym jest posiadanie gwarancji przewozu określonej ilości wolumenu. Oczywiście, z różnych przyczyn gospodarczych zdarzyć się może ze Spółka nie wykorzysta całości postawionych jej do dyspozycji usług (wycofanie się kontrahentów, nieopłacalność sprzedaży w danym obszarze geograficznym itp ), jednak nie zmienia to faktu że konieczność zapewnienia możliwości transportu określonej ilości produktów jest elementem niezbędnym dla efektywnego prowadzenia przedsiębiorstwa Spółki a konkretnie dla sprzedaży gazu płynnego która to z kolei czynność traktowana jest przez X jako odpłatna dostawa towarów i opodatkowywana podatkiem VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę powyższą argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie wyrażonego przez nią stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z okoliczności sprawy wynika, Spółka prowadząc działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży produktów gazowych zawarła umowę przewozową z kontrahentem świadczącym usługę transportu. W ramach Umowy kontrahent (dalej: Przewoźnik) zobowiązał się m.in. do dokonywania załadunku i rozładunku na rzecz Spółki, informowania Spółki o wszelkich przypadkach niewłaściwego wykonywania umowy, świadczenia usług zgodnie z najwyższą starannością zawodową zgodnie z przepisami bhp. i p.poż. itd., ponadto Przewoźnik zobowiązał się zagwarantować odpowiednie moce przewozowe w postaci taboru pozostającego w gotowości do przewozów. Strony ustaliły obowiązujące stawki i zasady w oparciu o założone wolumeny przewozów, zatem w sytuacjach w których Wnioskodawca nie złożył zamówienia na skorzystanie z usługi przewozu towarów część taboru Przewoźnika jest niewykorzystywana. Z uwagi na fakt pozostawania Przewoźnika w gotowości do świadczenia usługi przewozu gwarantowanego taboru, Spółka w razie sytuacji spadku zleceń, skutkujących niewykorzystaniem gwarantowanych mocy przewozowych obciąża Spółkę kwotą dopłaty kalkulowaną na podstawie ilości niewykorzystywanych mocy przewozowych. Kwota dopłaty nie jest traktowana na bazie umowy jako odszkodowanie, kara umowna jest ona opisana jako kwota wynagrodzenia należnego Przewoźnikowi. Przyczyną tak ukształtowanej relacji był fakt, iż Przewoźnik w sposób ciągły zapewniał Spółce odpowiednią ilość zestawów transportowych gwarantujących wykonanie umowy, a w konsekwencji ponosił związane z tym koszty. Konieczność zapewnienia możliwości transportu określonej ilości produktów jest elementem niezbędnym dla efektywnego prowadzenia przedsiębiorstwa, a konkretnie dla sprzedaży gazu płynnego, która to czynność traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów i opodatkowana podatkiem VAT.

Z powyższego wynika więc, iż przedmiotowa dopłata wypłacana jest Przewoźnikowi w zamian za jego określone zachowanie (pozostawanie w gotowości zapewniającej Spółce odpowiednią ilość zestawów transportowych), na podstawie ustalonego stosunku prawnego jakim jest zawarta pomiędzy stronami umowa, z której wynika bezpośrednia korzyść dla Wnioskodawcy po spełnieniu ściśle określonych w tej umowie warunków. Spełniona zatem została przesłanka istnienia związku pomiędzy dopłatą, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przestawiony stan prawny należy uznać, że dopłata wypłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Przewoźnika z tytułu pozostawania w gotowości stanowi wynagrodzenie za świadczone przez Przewoźnika usługi, w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca wypłaca Przewoźnikowi dopłaty z tytułu niewykorzystania gwarantowanych mocy przewozowych i pozostawania w gotowości, stwierdzić należy, że przedmiotowa dopłata stanowi wynagrodzenie za wykonanie usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy przez podmiot otrzymujący dopłatę. Przewoźnik w takich okolicznościach świadczy na rzecz Wnioskodawcy określoną usługę i w takim przypadku zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT. W konsekwencji faktura VAT wystawiona przez Przewoźnika, dokumentująca otrzymaną dopłatę, stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w nich wykazanego, bowiem nabyte usługi Wnioskodawca wykorzystuje do czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.