POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 17 marca 2005r. (doręczonego dnia 18 marca 2005r.) o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie P. .................................., zam. ..................................... Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu

stwierdza, że

stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a wskazanej na wstępie ustawy stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Pismem z dnia 17 marca 2005r. (doręczonym dnia 18 marca 2005r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2005r. (doręczonym dnia 16 czerwca 2005r.) Podatnik zwrócił się o pytaniem czy powstanie obowiązek naliczenia VAT na terytorium kraju w stosunku do którejkolwiek czynności w następującym stanie faktycznym. Podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą pod firmą M...... i jest zarejestrowany na terenie Polski na zlecenie kontrahenta niemieckiego, posiadającego niemiecki numer identyfikacyjny dla potrzeb podatku zamierza uzyskać zezwolenie na transport urządzenia z Niemiec do Polski (przewoźnikiem jest firma niemiecka), dokonać jego pilotażu, urządzenie na terenie Polski rozładować oraz dokonać montażu tego urządzenia na terenie Polski.

Podatnik uważa, że podatek VAT nie powinien być naliczany w stosunku do żadnej z wyżej wymienionych czynności, a stanowisko to uzasadnia treścią art. 28 ust. 1,3,4 w związku z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu, po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 28 ust.1,3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2005r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust.1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Na wstępie stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 (4) VI Dyrektywy, w przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Przepis ten dotyczy przypadków gdy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania określonego świadczenia, jednak faktycznie czynność ta świadczona jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku uznaje się, że dla celów podatku od wartości dodanej zleceniobiorca sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył ją zleceniodawcy. Powoduje to, że w przypadku gdy Polak działający na zlecenie podatnika niemieckiego, zleca wykonanie tej usługi innemu przewoźnikowi niemieckiemu, uważa się dla celów opodatkowania podatkiem VAT, że nabył usługę od faktycznego wykonawcy (przewoźnika niemieckiego), a następnie wyświadczył ją (sprzedał) na rzecz swojego zleceniodawcy.

Oznacza to, że w przypadku gdy polski podatnik zleca niemieckiemu przewoźnikowi /kupuje od niego/, uzyskując w tym zakresie stosowne zezwolenie, przewóz urządzenia z Niemiec do Polski i podaje temu niemieckiemu podatnikowi numer, pod którym jest zidentyfikowany dla celów podatku od towarów i usług (VAT-UE) na terytorium Polski winien opodatkować wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów na terytorium kraju. W przypadku takim - zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy - wystawia się fakturę wewnętrzną, a kwota podatku uwidoczniona na tej fakturze stanowi zarówno kwotę podatku należnego, jak i kwotę podatku naliczonego dla tego podatnika. Sprzedając następnie usługę wewnatrzwspólnotowego transportu towarów kontrahentowi niemieckiemu, który zleca transport urządzenia z Niemiec do Polski i podaje dla czynności tej numer, pod którym jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec nie ma obowiązku jej opodatkowania na terytorium kraju, a to z tej przyczyny że miejscem świadczenia omawianej usługi będzie terytorium Niemiec tj. państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. Tak samo miejsce świadczenia ustalone zostanie dla usług pomocniczych do usług transportowych, polegających na rozładunku na terytorium kraju przywożonego urządzenia, jak i pilotażu dokonywanego w związku ze świadczeniem usługi transportu pojazdami o określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym parametrach.

W przypadku natomiast gdy towar przewozi przewoźnik niemiecki, który jednakowoż nie działa na zlecenie Podatnika, a ten jedynie zgodnie z umową dokonuje pilotażu tego transportu, a następnie rozładunku tego urządzenia na terytorium Polski nie wystąpi również - w ocenie tut. organu - obowiązek opodatkowania omawianych usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 28 ust .4 ustawy, przepis ust. 3 /przepis określający miejsce świadczenia w przypadku usług wewnątrzwspólnotowego transportu towarów na terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy numer, który numer ten podał świadczącemu tą usługę/ stosuje się również odpowiednio do usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b /pomocniczych do usług transportowych, takich ja załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności/ jeżeli usługi te są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. Wynika z tego, że przepis ten nie uzależnia możliwości opodatkowania tego rodzaju usług na terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi numer od tego czy istnieje tożsamość pomiędzy podmiotem świadczącym wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów oraz podmiotem świadczącym usługi pomocnicze do wskazanej usługi. Jeżeli zatem Podatnik na zlecenie kontrahenta niemieckiego świadczy jedynie usługi pomocnicze do usług transportowych, a usługi te związane są bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów, którą to usługę realizuje inny podmiot, usługi pomocnicze opodatkowane będą na terytorium Niemiec.

Nieprawidłowe jest jednak stanowisko Podatnika, że usługa montażu urządzenia na terenie kraju nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Świadczone przez podatników usługi opodatkowane są bowiem w państwie, w którym zgodnie z przepisami przypada miejsce ich świadczenia pozwalające na ustalenie miejsca ich opodatkowania. Podatek ten jest nakładany zgodnie z zasadą terytorialnej suwerenności podatkowej, co oznacza, że o ile jest to możliwe, w danym państwie powinny podlegać opodatkowaniu jedynie te transakcje, których rzeczywista konsumpcja ma miejsce w tym kraju. Podstawowa zasada regulująca miejsce powstania obowiązku podatkowego wynika z art. 27 ust. 1 ustawy. W myśl powołanego przepisu w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Jest to ogólna zasada określająca miejsce świadczenia, od której to zasady ustawodawca wprowadził szereg wyjątków. Jeden z tych wyjątków wynika z art.27 ust. 2 pkt 3 lit d ustawy, który to przepis stanowi, że w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art.28. W myśl natomiast art.28 ust. 7 i ust. 8 ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art.15, przepis ust.7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

Podatnik na zlecenie kontrahenta niemieckiego, dokonuje na terytorium kraju montażu urządzenia, z przywiezionych uprzednio części składowych. Kontrahent ten podaje wprawdzie numer pod którym jest zidentyfikowany na terytorium Niemiec, ale towar po jego zmontowaniu nie opuszcza terytorium kraju, co powoduje że nie znajdą zastosowania reguły wynikające z art. 28 ust. 7 i 8 ustawy. W przypadku takim uzasadnione jest korzystanie - dla celów ustalenia miejsca świadczenia - z zasady dotyczącej usług na rzeczowym majątku ruchomym, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług tego rodzaju jest miejsce ich faktycznego wykonania. Usługa montażu urządzenia wykonana została w Polsce, towar nie opuszcza terytorium kraju, faktyczna konsumpcja tej usługi również następuje na terytorium kraju, co powoduje, że winna ona zostać opodatkowana zgodnie z zasadami wynikającymi z polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że również w sytuacji gdyby dla świadczenia tej usługi zastosować zasadę wynikającą z art. 27 ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia byłoby miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, a zatem Polska.

W podsumowaniu tut. organ uprzejmie informuje, że powyższa interpretacja udzielana jest jedynie w opisanym przez Podatnika stanie faktycznym, w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jest natomiast wiążąca dla organu podatkowego i organu kontroli skarbowej właściwych dla podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 art.14b.

Na postanowienie niniejsze przysługuje zgodnie z art. 14a §4 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.