POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 17 marca 2005r. (doręczonego dnia 18 marca 2005r.) o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu

stwierdza, że

stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a wskazanej na wstępie ustawy stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Pismem z dnia 17 marca 2005r. (doręczonym dnia 18 marca 2005r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2005r. (doręczonym dnia 16 czerwca 2005r.) Podatnik zwrócił się o pytaniem, czy powstanie obowiązek naliczenia VAT na terytorium kraju w stosunku do którejkolwiek czynności w następującym stanie faktycznym. Podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą pod firmą M.... i jest zarejestrowany na terenie Polski na zlecenie kontrahenta niemieckiego, posiadającego niemiecki numer identyfikacyjny dla potrzeb podatku zamierza wykonać transport urządzenia z Niemiec do Polski wraz z jego pilotażem, urządzenie na terenie Polski rozładować, na przewóz urządzenia uzyskać odpowiednie zezwolenia oraz dokonać montażu tego urządzenia na terenie Polski. Montaż urządzenia polega na zmontowaniu przywiezionych elementów w jedną całość.

Podatnik uważa, że podatek VAT nie powinien być naliczany w stosunku do żadnej z wyżej wymienionych czynności, a stanowisko to uzasadnia treścią art. 28 ust. 1,2,3,4 w związku z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit b ustawy.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu, po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 28 ust. 1,3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2005 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. Przepis ten stosuje się również odpowiednio do usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit b / pomocniczych do usług transportowych, takich ja załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności/ jeżeli usługi te są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów.

W myśl natomiast art. 64 ust. 1 i ust. 4b ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003r. Nr 58, poz. 515 z późn. zm.) przejazd pojazdu lub zespołu pojazdów, którego masa, naciski osi lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w art. 61 ust. 6,8 i 10 jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia. W zezwoleniu na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie, określa się warunki przejazdu pojazdu lub zespołu pojazdów, które mogą zawierać w szczególności wymóg pilotowania przez odpowiednio wyposażony i oznakowany inny pojazd. Stosowanie do §1 i nast. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie pojazdów wykonujących pilotaż (Dz.U. Nr 110, poz. 1165), który to akt prawny określa m.in. warunki i sposób pilotowania pojazdów, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym pilotowanie oznacza zespół czynności wykonywanych na drodze przez pilotów korzystających z pojazdów wykonujących pilotaż, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego podczas przejazdu pojazdu, natomiast pojazd wykonujący pilotaż oznacza odpowiednio wyposażony i oznakowany pojazd samochodowy, przy którego użyciu zabezpiecza się przejazd pojazdu lub kolumny pojazdów.

Powyższe oznacza, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej usługi transportu urządzenia z Niemiec do Polski, świadczonej przez Podatnika na zlecenie kontrahenta niemieckiego, który dla tej czynności podał numer, pod którym jest zidentyfikowany na terytorium Niemiec, miejscem świadczenia będzie terytorium tego państwa. To samo państwo uprawnione będzie do poboru podatku od wartości dodanej w przypadku usługi pomocniczej do usługi transportowej, takiej jak rozładunek urządzenia, ponieważ usługa ta wiąże się bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu podziela także stanowisko podatnika w kwestii niepodlegania opodatkowaniu na terytorium kraju usługi pilotażu, która to usługa - w ocenie tut. organu - stanowi element składowy wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów i może być poczytywana w kategoriach usługi pomocniczej do usług transportowych, a to z tej przyczyny, że z mocy obowiązujących przepisów prawa przejazd pojazdu lub zespołu pojazdów, wypełniających kryteria określone przepisami Prawa o ruchu drogowym nie byłby możliwy bez uzyskania stosownego zezwolenia, ani też jego pilotażu. Powoduje to, że miejscem opodatkowania usługi pilotażu jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi (Niemcowi) numer, pod którym jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Nieprawidłowe jest jednak stanowisko Podatnika, że usługa montażu urządzenia na terenie kraju nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Świadczone przez podatników usługi opodatkowane są bowiem w państwie, w którym zgodnie z przepisami przypada miejsce ich świadczenia pozwalające na ustalenie miejsca ich opodatkowania. Podatek ten jest bowiem nakładany zgodnie z zasadą terytorialnej suwerenności podatkowej, co oznacza, że o ile jest to możliwe, w danym państwie powinny podlegać opodatkowaniu jedynie te transakcje, których rzeczywista konsumpcja ma miejsce w tym kraju. Podstawowa zasada regulująca miejsce powstania obowiązku podatkowego wynika z art. 27 ust. 1 ustawy. W myśl powołanego przepisu w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Jest to ogólna zasada określająca miejsce świadczenia, od której to zasady ustawodawca wprowadził szereg wyjątków. Jeden z tych wyjątków wynika z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, który to przepis stanowi, że w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. W myśl natomiast art.28 ust. 7 i ust. 8 ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art.15, przepis ust.7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

Podatnik, na zlecenie kontrahenta niemieckiego, dokonuje na terytorium kraju montażu urządzenia, z przywiezionych uprzednio części składowych. Kontrahent ten podaje wprawdzie numer pod którym jest zidentyfikowany na terytorium Niemiec, ale towar po jego zmontowaniu nie opuszcza terytorium kraju, co powoduje że nie znajdą zastosowania reguły wynikające z art. 28 ust. 7 i 8 ustawy. W przypadku takim uzasadnione jest korzystanie - dla celów ustalenia miejsca świadczenia - z zasady dotyczącej usług na rzeczowym majątku ruchomym, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług tego rodzaju jest miejsce ich faktycznego wykonania. Usługa montażu urządzenia wykonana została w Polsce, towar nie opuszcza terytorium kraju, faktyczna konsumpcja tej usługi również następuje na terytorium kraju, co powoduje, że winna ona zostać opodatkowana zgodnie z zasadami wynikającymi z polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że również w sytuacji gdyby dla świadczenia tej usługi zastosować zasadę wynikającą z art.27 ust.1 ustawy, miejscem świadczenia byłoby miejsce gdzie świadczący usługę - Podatnik - posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, a zatem Polska.

W podsumowaniu tut. organ uprzejmie informuje, że powyższa interpretacja udzielana jest jedynie w opisanym przez Podatnika stanie faktycznym, w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jest natomiast wiążąca dla organu podatkowego i organu kontroli skarbowej właściwych dla podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 art. 14b.

Na postanowienie niniejsze przysługuje zgodnie z art. 14a§4 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.