Pismem z dnia 3 stycznia 2005 roku uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2005 roku zwrócił się Pan za pośrednictwem pełnomocnika do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, przedstawiając jednocześnie następujący stan faktyczny:

Prowadząc działalność gospodarczą poprzez prowadzenie apteki Podatnik „w celu zwiększenia sprzedaży leków oraz reklamowania apteki postanowił, iż rezygnuje z pobie-rania opłat ryczałtowych, o których mowa w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach zdrowotnych. Między innymi dotyczyło to sprzedaży leku o nazwie metforax 500 mg, 30 tabletek. Odbywało się to w sposób następujący.

Apteka nabywała przedmiotowy lek za kwotęa) brutto (łącznie z podatkiem od towarów i usług) 4,20 zł,b) netto 3,92 zł.

Wydając lek pacjentowi na kasie ewidencjonowany był obrót w kwocie 6,00 zł, tj. ewidencjonowana była cena sprzedaży, łącznie z podatkiem należnym. Był to lek refundo-wany, po sprzedaży więc tego leku Narodowy Fundusz Zdrowia dla apteki zwraca kwotę w wysokości 2,80 zł, skutkiem czego aptekarz od pacjenta zobowiązany jest pobrać kwotę 3,20 zł (trzy złote dwadzieścia groszy). Aptekarz w ramach promocji i reklamy rezygnował jednak z przyjęcia opłaty ryczałtowej i żądał od pacjenta zapłaty należności za wydany lek w kwocie 1 (jeden) grosz. Ponieważ apteka nie uzyskiwała całej kwoty należności od pa-cjenta z tego tytułu powstała strata w kwocie 3,19 zł (trzy złote dziewiętnaście groszy)”.

Zdaniem pełnomocnika „straty z tego tytułu winny być potraktowane jako reklama niepubliczna, skutkiem czego wydatki z tego tytułu ma prawo podatnik zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w kwocie nie wyższej niż 0,25% rocznego przychodu netto apteki”.

W związku z tym pełnomocnik w złożonym piśmie i w uzupełnieniu tego pisma wniósł o udzielenie pisemnej informacji „czy ten wydatek może zostać bezspornie w roku 2004 r. oraz w latach następnych zaliczany być przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu (...)”.

W złożonym zażaleniu pełnomocnik wniósł o uchylenie skarżonego postanowienia i jednocześnie wniósł o merytoryczne rozpatrzenie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bia-łymstoku wniosku strony z dnia 4 stycznia 2005 roku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku po zapoznaniu się z treścią wniosku i za-żalenia na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 2 marca 2005 roku, Nr PB I/443/PDOF/78/26/US/05 stwierdza, iż nie widzi podstaw prawnych do uwzględnienia zażalenia podatnika. Mając na uwadze stan faktyczny przed-stawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zda-rzenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku podziela stanowisko Naczelnika Pierw-szego Urzędu Skarbowego w Białymstoku zawarte w postanowieniu z dnia 2 marca 2005 roku, Nr PB I/443/PDOF/78/26/US/05 dotyczącym interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku zauważa, iż zgodnie z definicją ogólną zawartą w art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fi-zycznych (Dz.U. Nr 14, poz. 176, 2000 ze zm.) „kosztem uzyskania przychodów z po-szczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”. Wa-runkiem zakwalifikowania wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego faktyczne poniesienie. Zgodnie zaś z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 kwietnia 2004 roku, sygn. akt FSK 113/04 „wykładnia językowa użytego sformułowania „koszty poniesione” wskazuje na czas dokonany, co oznacza, iż chodzi tu o taki stan, w którym nastąpiło obciążenie kosztem nie tylko w sensie ewidencyjnym, ale w znaczeniu realnym, a więc w faktycznym poniesieniu wydatku. Koszt jest więc związany z wydatkiem”. Punktem wyjścia do sformułowania odpowiedzi na pytanie wnioskodawcy jest więc stwierdzenie, iż koszt stanowić musi faktyczny wydatek, który dodatkowo związany być musi z przycho-dem.

W opisanym stanie faktycznym i z samego zapytania jak i ze stanowiska wniosko-dawcy wynika, iż uznaje on kwotę nie pobieranej opłaty ryczałtowej przy zakupie leku za wydatek, stanowiący w mniemaniu pełnomocnika strony koszt uzyskania przychodu w ramach reklamy niepublicznej. Tego typu założenie jest błędne, gdyż jak już wcześniej podkreślono z samej istoty kosztu wynika, iż musi zaistnieć uprzednio faktyczny wydatek, który w swojej wysokości będzie odpowiadał kosztowi uzyskania przychodu. Ten fakt uniemożliwia uznanie nie pobieranych opłat za koszt uzyskania przychodu.

Ponadto z treści wniosku i wyjaśnień uzupełniających ten wniosek wynika, iż w przedstawionej sytuacji mamy do czynienia nie z reklamą, a z często stosowanymi w obecnych realiach gospodarczych preferencjami cenowymi, czyli wszelkimi rodzajami zmniejszeniami cen lub przekazywaniem kupującemu w związku z zakupem określonych świadczeń pieniężnych, rzeczowych lub innych częściowo lub całkowicie nieodpłatnych, np.: zmniejszenie ceny po dokonanej sprzedaży, zmniejszenie ceny przed dokonaniem sprzedaży, czy też sprzedaż „za złotówkę” telefonów komórkowych.

Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku stwierdza, iż opłaty ryczał-towe nie pobierane od nabywców leków nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.