W złożonym wniosku Pytająca przedstawiła następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się produkcją pieczarek, co z kolei wymusza konieczność wytwarzania dużej ilości kompostu. Produkcja kompostu ma miejsce w kompostowni, tj. w budynku wykonanym z materiałów stalowych i betonu oraz na betonowym placu częściowo zakrytym wiatą. Konstrukcja budynku obejmuje halę produkcyjną, w której zainstalowane są tzw. tunele produkcyjne. Spółka informuje, iż w wyniku stosowanej technologii produkcji kompostu dochodzi do oddziaływania na konstrukcję budynku oraz budowli szkodliwych czynników o charakterze fizykochemicznym, którymi są w szczególności: duża wilgotność powietrza (65-75%), wysoka temperatura (70-80 stopni Celsjusza), znaczne wahania temperatury wynikające z procesu produkcyjnego (gwałtowne schładzanie kompostu w cyklu produkcyjnym), wzrost ilości tlenu oraz dwutlenku węgla w tunelach produkcyjnych (w wyniku napowietrzania poprzez wtłaczanie znacznej ilości powietrza), oddziaływanie niszczących związków chemicznych rozproszonych w wodzie i atmosferze, w tym pochodnych azotu (mocznik, kwas moczowy, amoniak), kwasów organicznych; a ponadto występuje zagrożenie uszkodzeniami mechanicznymi wynikające z używania ciężkich maszyn specjalistycznych.

Wnioskująca zauważa, iż powyższe czynniki, w czasie produkowania kompostu, działają na konstrukcje budynku i budowli w sposób ciągły (powodując np. rozprężenia w tunelach i ścianach budynku), a ponadto w poszczególnych fazach cyklu produkcyjnego ma miejsce kumulacja ich działania. Spółka wskazuje, iż wszystkie wyżej wymienione czynniki powodują przyspieszenie niszczenia betonu oraz przyspieszenie korozji konstrukcji stalowej, co istotnie wpływa na przyspieszenie zużycia budynku i budowli. Wnioskująca nadmienia, że w stosunkowo krótkim czasie od terminu oddania kompostowni do użytku zaistniała konieczność odnowienia wszystkich konstrukcji stalowych i to pomimo użycia specjalistycznej farby zabezpieczającej te konstrukcje przed działaniami związków chemicznych, przedwczesnemu zużyciu uległy bramy tuneli oraz urządzenia regulujące klimat wewnątrz tuneli.

Spółka, rozważając możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków i budowli wchodzących w skład kompostowni przy zastosowaniu zwiększonych współczynników amortyzacyjnych, prosi o potwierdzenie, czy istnieją podstawy do przyjęcia podwyższonej stawki amortyzacyjnej o współczynnik 1,4, czyli właściwej dla budynków, budowli używanych w warunkach złych...

W opinii Wnioskującej, w przedstawionej sytuacji można uznać za uzasadnione zastosowanie współczynnika podwyższającego stawki amortyzacyjne podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych ze względu na używanie budynków i budowli w warunkach złych, a więc przy zastosowaniu współczynnika 1,4, zważywszy na fakt, iż ekspertyza sporządzona przez biegłego, potwierdziła zgodnie ze stanem faktycznym zaistnienie warunków powodujących szybsze zużycie budynku i budowli.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ustawie przypadkach podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacji z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. b) powołanej wyżej ustawy podatkowej określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać: dla budynków i budowli używanych w warunkach złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4. Stosownie do regulacji z art. 16i ust. 7 ww. ustawy, wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie natomiast z pkt 2 objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do przywołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za złe warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy, uważa się używanie tych środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych. Dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.

Tutejszy organ podatkowy, kierując się sporządzonym przez Spółkę opisem warunków powodujących przyspieszenie zużycia tychże budynków i budowli, nie znajduje uzasadnienia dla zastosowania przez Pytającą podwyższenia stawki amortyzacyjnej właściwej dla budynków i budowli używanych w warunkach złych, tj. przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4. Budynki te i budowle nie służą produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych a jedynie są wykorzystywane jako miejsce produkcji kompostu. Nie ma też miejsca silne działanie na budynek i budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.

Wobec powyższego uznać należało, iż nie zostały spełnione przesłanki określone w przywołanym pkt 2 objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, skutkujące uznaniem, iż opisane budynki i budowle używane są w warunkach złych, co z kolei uzasadniałoby zastosowanie podwyższonej, właściwej dla takich warunków, stawki amortyzacyjnej.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.