Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, w dniu 17 sierpnia 2000 roku zakupiła Pani i przyjęła do użytkowania w ewidencji środków trwałych (pod pozycją Nr 1) w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej - NZOZ Praktyka Ogólnolekarska - lokal mieszkalny, za kwotę 23.718,00 zł. Następnie w dniu 5 stycznia 2005 roku lokal ten został sprzedany (cena wyniosła: 23.000,00 zł), a do tego momentu został on zamortyzowany do kwoty 10.475,45 zł. W dniu 19 stycznia 2005r. złożyła Pani oświadczenie, zgodnie z którym przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zostanie przeznaczony, w ciągu najbliższych 2 lat, na cele mieszkaniowe.
Pismem z dnia 14 marca 2005r. uzupełniła Pani ww. wniosek o własne stanowisko, zgodnie z którym uważa Pani, że skoro sprzedany lokal mieszkalny stanowił środek trwały wpisany do ewidencji środków trwałych i był używany w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej do jej celów, to pozostała nieumorzona cześć wartości początkowej, wynikająca z ewidencji środków trwałych, w momencie sprzedaży lokalu będzie stanowić koszty uzyskania przychodów w kwocie 13.242,55 zł.
Oceniając, w świetle obowiązujących przepisów prawa, przedstawiony we wniosku z dnia 21 lutego 2005r. stan faktyczny oraz ustosunkowując się do wyrażonego przez Panią stanowiska, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei ust. 8 cyt. artykułu stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23. Co do zasady lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej nie podlegają amortyzacji, jednakże podatnik może podjąć decyzję o ich amortyzowaniu. Zgodnie bowiem z art. 22c pkt 2 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
Jak wynika z przedstawionego przez Panią we wniosku z dnia 21 lutego br. stanu faktycznego zakupiony w dniu 17 sierpnia 2000 roku lokal mieszkalny przyjęła Pani do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonując następnie odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
a) środkami trwałymi,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
c) wartościami niematerialnymi i prawnymi,
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 28 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - b) cyt. ustawy za źródła przychodów uznaje się odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Stosownie do treści art. 28 ust. 1 ustawy: przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.
Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 2 ww. ustawy: podatek od przychodu ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.
Jednakże w świetle art. 28 ust. 2a cyt. ustawy zasada, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

W myśl natomiast art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.
W myśl powołanego wcześniej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Skoro zatem sprzedaż użytkowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lokalu mieszkalnego - w świetle powołanych wyżej przepisów prawa - nie stanowi źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wszelkie koszty związane z odpłatnym zbyciem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tego źródła. Również nie stanowi kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej różnica pomiędzy wartością początkową wykorzystywanego w działalności gospodarczej lokalu mieszkalnego a dokonanymi do dnia sprzedaży odpisami amortyzacyjnymi, albowiem stosownie do cyt. wcześniej art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy wydatki na nabycie składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, stanowią koszt uzyskania przychodów z tej działalności. Lokal mieszkalny wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej niewątpliwie jest składnikiem majątku związanym z tą działalnością, jednakże nie został on objęty art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, albowiem z dyspozycji powołanego wcześniej art. 14 ust. 2c do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się m. in. przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
Zatem tut. organ podatkowy, ustosunkowując się do Pani stanowiska w świetle ww. przepisów prawa podatkowego, stwierdza, iż w związku z tym, że odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, wykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu, jakim jest działalność gospodarcza i nie podlegając łączeniu z przychodami z innych źródeł jest opodatkowane 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej nieumorzona część wartości początkowej tego lokalu. Fakt ten wynika również z przedstawionej powyżej analizy treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, iż w obowiązującym stanie prawnym oraz przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe, stąd orzekł jak w osnowie postanowienia.