Stan faktyczny:

Podatnik nabył samochód ciężarowy o wartości 26.500 zł i zakładając, że będzie samochód ten używał krócej niż rok ujął ten wydatek w kosztach uzyskania przychodów. Samochód ten wykorzystywany był w działalności gospodarczej.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z wykorzystywaniem w niej składników majątku. Wykorzystywanie tych składników wpływa niewątpliwie na osiąganie przychodów, zaś ewentualne środki pieniężne uzyskane z ich odpłatnego zbycia stanowią przychód podlegający opodatkowaniu. Ponieważ ustawodawca nie określił co należy rozumieć pod pojęciem „majątek związany z działalnością”, to zgodnie z wykładnią językową trzeba przyjąć, iż taki związek zachodzi między innymi wtedy, gdy zakup danego składnika nastąpi z uwagi na potrzeby wynikające z prowadzonej działalności.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie będzie miał zastosowania w przypadku odpłatnego zbycia:

• składników majątku o wartości nie wyższej niż 1.500 zł,
• nieujawnionych środków trwałych,
• składników majątku używanych przez firmę krócej niż rok i nie wykazanych w ewidencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód ciężarowy o wartości przekraczającej 3.500 zł., który nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, zaś wydatek na zakup tego samochodu ujął w kosztach uzyskania przychodu. Przed upływem zaś roku od nabycia samochodu podatnik zamierza go sprzedać.

W związku z powyższym, przedmiot transakcji sprzedaży – samochód ciężarowy nie stanowił składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991r. - nie był środkiem trwałym ujętym w ewidencji środków trwałych, a jego okres użytkowania nie przekroczył roku), jak również nie stanowił składnika majątku, o którym mowa w art. w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „b” w związku z art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. - jego wartość przekraczała 3.500 zł).

Należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. posługuje się słowem „również”, co oznacza, że w innych przypadkach ma zastosowanie ogólna definicja przychodu, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Zatem w świetle powyższego przychodem z działalności gospodarczej są kwoty wynikające z realizacji zawartych umów. Natomiast za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 1c ustawy, uważa się, w przypadku sprzedaży, dzień wystawienia faktury (do czego zobowiązany jest sprzedający), jednak nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym wydano rzecz lub otrzymano zapłatę.

Przychód uzyskany ze sprzedaży samochodu ciężarowego nieujętego w ewidencji środków trwałych (ze względu na przewidywany okres użytkowania krótszy niż rok) podatnik może pomniejszyć tylko o ewentualne koszty związane z tą sprzedażą. Wynika to z faktu, że wydatki związane z jego nabyciem zostały już w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zakupu pojazdu.

Reasumując, w tym konkretnym przypadku, przy założeniu, że zakup środka transportu stanowi koszt uzyskania przychodu – to jego sprzedaż przed upływem roku od nabycia stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.