INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Hiszpanii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Hiszpanii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni otrzymuje rentę po zmarłym mężu, który pracował w Hiszpanii. Renta jest wypłacana przez Ministerstwo Zatrudnienia i Ubezpieczeń Społecznych w Hiszpanii. Świadczenie to jest zwolnione w Hiszpanii z podatku. Renta ta jest przesyłana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w walucie obcej i bank pobiera od renty podatek dochodowy. Na koniec każdego roku podatkowego bank przysyła PIT-11, w którym jest wykazana renta przeliczona na polskie złote i pobrana zaliczka na podatek dochodowy. Wnioskodawczyni wskazuje, że jej centrum życiowe znajduje się w Polsce. W każdym roku podatkowym Wnioskodawczyni sporządza PIT-36 wykazując w nim rentę zagraniczną z pobraną zaliczką na podatek dochodowy, jak również dochody osiągnięte w Polsce ze stosunku pracy. Dochody uzyskane z Polski i z Hiszpanii, łączy, tak jakby były uzyskiwane w Polsce z różnych źródeł. W takim przypadku Wnioskodawczyni nie mogła zastosować metody unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją, bowiem bank pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na pytania:

1. Czy bank powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od renty otrzymywanej przez Wnioskodawczynię z Hiszpanii...
2. Czy do renty otrzymywanej z Hiszpanii Wnioskodawczyni powinna stosować metodę unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją...

Zdaniem Wnioskodawczyni bank nie powinien pobierać od renty z Hiszpanii zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że powinna w rocznym zeznaniu uwzględnić dochód z tytułu renty zagranicznej i zastosować metodę wyłączenia z progresją. Wnioskodawczyni uważa również, że w przyszłych latach do otrzymywanej renty powinna także stosować metodę wyłączenia z progresją. W ocenie Wnioskodawczyni za poprzednie lata powinna złożyć korekty zeznań PIT-36.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. umowy części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawczyni otrzymuje rentę po zmarłym mężu, który pracował w Hiszpanii. Renta jest wypłacana przez Ministerstwo Zatrudnienia i Ubezpieczeń Społecznych w Hiszpanii. Renta ta jest przesyłana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w walucie obcej i bank pobiera od renty podatek dochodowy. Na koniec każdego roku podatkowego bank przysyła PIT-11, w którym jest wykazana renta przeliczona na polskie złote i pobrana zaliczka na podatek dochodowy. Centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajduje się w Polsce.

Przedmiotowego świadczenia przyznanego Wnioskodawczyni nie można zatem zakwalifikować do emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze, gdyż nie było ono wypłacane w związku z Jej zatrudnieniem w przeszłości.

W konsekwencji – stosownie do art. 21 ww. umowy – ww. świadczenie wypłacone Wnioskodawczyni jako osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Ponadto, w takim przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem dochody w postaci renty wdowiej z Hiszpanii zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni, tj. w Polsce i tym samym nie występowało ich podwójne opodatkowanie.

W myśl natomiast art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty (art. 35 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż na banku – wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc natomiast pod uwagę, iż Wnioskodawczyni uzyskuje dochody z pracy w Polsce jak również dochody zagraniczne podlegające opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, powinna wszystkie ww. dochody uwzględnić i wykazać do opodatkowania w zeznaniach podatkowych za lata w których zostały one uzyskane.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że uiszczony podatek był świadczeniem należnym, w konsekwencji brak jest podstaw do składania korekt zeznań rocznych za poprzednie lata.

Również w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan prawny, do dochodów w postaci renty wdowiej z Hiszpanii podlegającej opodatkowaniu tylko w Polsce, nie będzie miała zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń