POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 w związku z art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 14.02.2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 17.02.2005r.)

Postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż prowadzi ona działalność w branży farmaceutycznej. Specyfiką działania podmiotów wspomnianej branży jest między innymi prowadzenie na szeroką skalę działalności reklamowej (regulowanej przez przepisy prawa farmaceutycznego), promującej oferowane produkty farmaceutyczne.

Spółka podejmuje różnego rodzaju działania zmierzające:

- do wypromowania własnej marki, jak i wyrobów, które oferuje a ponadto Spółka świadczy na rzecz innych podmiotów (krajowych i zagranicznych) tzw. usługi komercjalizacji leku, czyli usługi polegające na podejmowaniu różnego rodzaju działań zmierzających do wypromowania leku. Niekiedy Spółka podejmuje działania promocyjne, które mają na celu reklamę zarówno wyrobów sprzedawanych przez samą Spółkę, jak i jednocześnie wyrobów sprzedawanych przez kontrahenta, który od Spółki nabywa usługi reklamowe ("usługi komercjalizacji leku").

Promowanie wyrobów odbywa się zarówno poprzez czynności mające charakter reprezentacji/reklamy niepublicznej oraz reklamy publicznej. W związku z realizacją zadań w zakresie promocji produktów (na własną rzecz jak i w ramach świadczenia usług komercjalizacji).

Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki, które można pogrupować na: wydatki związane z produktem oraz wydatki działów marketingu i sprzedaży. Z tytułu świadczenia w/w usług Spółka obciąża usługobiorców, przy czym wynagrodzenie obejmuje kwoty stanowiące zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę (tj. zarówno wydatków związanych z produktem - w całości, oraz wydatków działów marketingu i sprzedaży - w części alokowanej według klucza sprzedaży) oraz odpowiednią marżę. Ponadto niekiedy Spółka nabywa usługi komercjalizacji leku (od usługodawców krajowych i zagranicznych), w tym również obejmujące działania reprezentacyjne oraz w ramach reklamy niepublicznej. W ramach nabywanych przez Spółkę usług znajdują się takie, które obejmują między innymi wydanie przez usługodawcę towarów reklamowych.

Spółka przedstawiła we wniosku Stan faktyczny I - usługi świadczone przez Spółkę.

W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi na rzecz usługobiorców krajowych i zagranicznych (przy czym w przypadku usługobiorców zagranicznych usługi przynajmniej częściowo obejmują działania fizycznie wykonywane w Polsce, np.: wydawanie towarów na cele reklamowe, i dotyczą produktów promowanych na rynku polskim). Usługi obejmują zarówno czynności, które można zaliczyć do reklamy publicznej, jak i do reprezentacji oraz reklamy niepublicznej.

W ramach świadczonych usług Spółka wydaje towary na cele reklamowe, jak również nabywa od poddostawców usługi reklamowe (obejmujące wydanie towarów). Niektóre działania (i wydatki) Spółki dotyczą wyłącznie promowanych produktów usługobiorcy (wydatki związane z produktem), niektóre zaś działania (i wydatki) służą jednocześnie promocji produktów Spółki oraz produktów usługobiorcy (wydatki działów marketingu i sprzedaży, których część ustalana według klucza podziału jest podstawą obciążenia usługobiorcy wynagrodzeniem za usługi Spółki).

W związku z powyższym Spółka pyta:

1. Czy w przypadku ponoszenia przez Spółkę wydatków bezpośrednio i wyłącznie związanych z produktem usługobiorcy, na cele reprezentacji/reklamy niepublicznej, w ramach świadczonych usług, dopuszczalne jest uznanie przez Spółkę tych wydatków za koszt podatkowy w pełnej wysokości (tj. z pominięciem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. pkt. 28 ustawy CIT?)?,

2. Czy w przypadku ponoszenia przez Spółkę na cele reprezentacji/reklamy niepublicznej wydatków działów marketingu i sprzedaży, ponoszonych zarówno w związku z reklamowaniem produktów usługobiorcy, jak również z reklamą produktów Spółki, dopuszczalne jest uznanie przez Spółkę tych wydatków - tj. kwoty alokowanej na podstawie klucza podziału do usługobiorcy - za koszt podatkowy w pełnej wysokości (tj. z pominięciem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy CIT)?.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje co następuje:

Z zadanego przez Spółkę pytania I (do stanu faktycznego I) wyraźnie wynika, iż dotyczy ono ponoszonych przez Podatnika wydatków bezpośrednio i wyłączne związanych z produktem usługobiorcy na cele reprezentacji/reklamy niepublicznej w ramach świadczonych usług.

Wydatki poniesione na reprezentację/reklamę niepubliczną produktów usługobiorcy jako związane z wykonywaniem przez Spółkę tzw. usługi komercjalizacji leku w ramach prowadzonej działalności mogą być uznane w pełnej wysokości za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ), który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik nie reklamuje bowiem swoich produktów, ale sprzedaje usługi reklamowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczące innego podmiotu.W związku z tym nie będą miały w tym przypadku zastosowania przepisy prawa farmaceutycznego traktującego reklamę produktu leczniczego jako reklamę prowadzoną w sposób publiczny na mocy przepisu art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. Nr 126, poz. 1381 ze zm.) .

Natomiast ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o p.d.o.p mówiące o tym, iż tylko koszty reklamy prowadzonej w sposób publiczny są bez żadnych ograniczeń kosztem uzyskania przychodu, w pozostałych przypadkach koszty te są limitowane i tylko w części nieprzekraczającej 0,25% przychodów podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów będzie miało zastosowanie jedynie w przypadku ponoszenia przez Spółkę wydatków na cele reprezentacji/reklamy własnych produktów.

W przypadku ponoszenia przez Spółkę wydatków działów marketingu i sprzedaży na cele reprezentacji/reklamy niepublicznej w związku z reklamowaniem produktów usługobiorcy również dopuszczalne jest uznanie przez Spółkę tych wydatków za koszt podatkowy w pełnej wysokości. Usługi tych działów świadczone przez Spółkę wskazują bowiem na ich związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością polegającą na możliwości uzyskania przychodu ze sprzedaży tych usług. Będą więc stanowiły koszt własny sprzedaży tych usług.

Należy mieć na uwadze, iż zastosowanie klucza sprzedaży (klucza podziału do usługobiorcy) jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy Spółka nie może jednoznacznie rozgraniczyć wydatków poniesionych na własne potrzeby od wydatków poniesionych na rzecz usługobiorcy - co wynika z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazuje się także na obowiązek prawidłowego dokumentowania przez Spółkę poniesionych kosztów reprezentacji i reklamy wynikający z przepisu art. 9 ustawy o p.d.o.p. W przedmiotowej sprawie należy również uwzględnić okoliczności o których mowa w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli znajdują zastosowanie w poruszanej sprawie.

Jednocześnie Naczelnik Drugiego MUS nie udziela odpowiedzi w zakresie promocji własnej marki i wyrobów Spółki, jak też w zakresie usług nabywanych przez Spółkę w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż Spółka nie zwraca się o to w złożonym wniosku.Odrębnym postanowieniem zostanie udzielona odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego MUS postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, składane za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.