Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownik Spółki (spółka matka) wraz z pracownikiem Spółki córki przebywają na delegacji np. w Austrii, skąd przywożą do kraju faktury dokumentujące poniesione tam koszty. Wydatki związane z delegacją (tj. koszty noclegów i gastronomiczne) pokrywa Spółka matka, a następnie częścią kosztów obciąża Spółkę córkę.

Zdaniem Strony w przedmiotowej sprawie czynność przeniesienia części kosztów usług hotelowych i gastronomicznych, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie mieści się w zakresie opodatkowania i Spółka nie dokumentuje przedmiotowej czynności fakturą VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Analiza regulacji prawnych cytowanej powyżej ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, iż kwalifikowanie miejsca świadczenia usługi nie jest bezwzględnie związane z miejscem faktycznego wykonania, lecz zależy od jej charakteru, a niejednokrotnie również od statusu podatkowego usługodawcy i usługobiorcy.

I tak, w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust.1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2–6 i art. 28. Pomimo generalnego charakteru wskazanej powyżej normy, ma ona zastosowanie w sytuacji, gdy nie znajdą zastosowania liczne regulacje szczególne.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z unormowaniem zawartym w artykule 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem importu usług, rozumie się świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisu tego (art. 17 ust. 1 pkt 4) nie stosuje się jednak w przypadku usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem przypadków określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca (art. 17 ust. 2).

W związku z faktem, iż w świetle uregulowań cytowanej powyżej ustawy o VAT miejscem świadczenia usług hotelowych i gastronomicznych świadczonych przez podatników mających siedzibę (miejsce zamieszkania) na terytorium Wspólnoty (Austria) nie jest terytorium kraju (Polski), nie występuje w niniejszej sprawie import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przeniesienie części przedmiotowych kosztów na Spółkę córkę nie mieści się w dyspozycji art. 5 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, tak więc nie skutkuje po stronie Spółki powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Ponadto należy podkreślić, iż zgodnie z postanowieniami art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Jednocześnie, zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 22 niniejszej ustawy, pod pojęciem sprzedaży – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z ustępem 2 art. 106 przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Katalog czynności wymagających dokumentacji fakturą dopełnia art. 106 ust. 3 ustawy nakładający obowiązek wystawienia faktury w przypadku otrzymania części należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Ponadto, w myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 (nieodpłatne przekazania towarów na potrzeby niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem) i art. 8 ust. 2 (nieodpłatne świadczenie usług na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem), wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W świetle powołanych powyżej regulacji prawnych przeniesienie na Spółkę córkę części kosztów gastronomicznych i noclegowych poniesionych poza granicami kraju pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie podlega dokumentowaniu fakturą VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.