Z wniosku Strony wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą min. na produkcji ceramicznych wyrobów sanitarnych. Spółka jest w trakcie rozbudowy fabryki i będzie korzystała z usług firm międzynarodowych, co spowoduje wystąpienie obowiązku podatkowego usług (importu usług). Zapytanie Spółki dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług od wykonanych usług remontowych.

Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy z tytułu importu usług remontowych powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 19 ust. 4).

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 tegoż artykułu stosuje się odpowiednio do importu usług.

Z unormowania tego wynika, że obowiązek podatkowy u usługobiorcy usług z importu powstaje wówczas, gdy zachodzą w tych przypadkach okoliczności (zdarzenia), które u usługodawcy – skutkowałyby powstaniem obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 wyżej cyt. ustawy obowiązek podatkowy w przypadku importu usług remontowych powstaje na zasadach ogólnych tzn. że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. W przypadku gdy, wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, to zgodnie z art. 19 ust. 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi, również wówczas, gdy faktura wystawiona zostaje za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ustawy).

Na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku (...) importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. (...)

Zasady wystawiania faktur wewnętrznych określono w § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798). Zgodnie z tym przepisem do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7, stosuje się przepisy § 9, § 13-17, § 19, § 20 i § 23 ww. rozporządzenia.

W przepisie § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia stwierdzono, że fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania, z zastrzeżeniem § 14 i § 15.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług, zgodnie z art. 29 ust. 17 wyżej cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. (zmiana ustawy opublikowana w Dz. U. Nr 90 poz. 756) jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe, o ile faktura została wystawiona zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, a usługa nie jest usługą budowlaną dla której obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt lit. d ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później niż 30-go dnia, licząc dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Należy jednak podkreślić, iż w celu prawidłowego ustalenia czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce import usług podstawowe znaczenie ma prawidłowe określenie miejsca opodatkowania.

Wezwano Podatnika w celu uzupełnienia stanu faktycznego w sprawie, w szczególności wskazania miejsca świadczenia ww. usług.

Mimo wezwania Spółka nie uzupełniła stanu faktycznego w sposób pozwalający na dokładne określenie miejsca świadczenia usługi.

Wobec powyższego tut. Organ wskazuje przepisy, które należy uwzględnić przy określeniu miejsca świadczenia usług.

W celu prawidłowego ustalenia podmiotu obowiązanego do naliczania podatku z tytułu świadczonej usługi, podstawowe znaczenie ma prawidłowe określenie miejsca opodatkowania.

Ogólna zasada wg której określane jest miejsce świadczenia usług wynika z art. 27 ust. 1 wyżej cyt. ustawy. Zgodnie z tą zasadą w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Od powyższej zasady wprowadzono wyjątki zawarte w art. 27 ust. 2-6 oraz w art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Ponadto w myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ww. ustawy w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Stosownie do definicji zawartej w przepisie art. 2 ust. 9 wyżej cyt ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.