INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.06.2012 r. (data wpływu 25.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nakładów inwestycyjnych i odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nakładów inwestycyjnych i odliczenia podatku naliczonego

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada nieruchomość, którą będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej w spółce P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Współwłaścicielami nieruchomości są osoby fizyczne, które są także komandytariuszami w spółce P. . Dzierżawca wzniósł na tej nieruchomości stację paliw. W skład tej stacji wchodzą rzeczy ruchome:

• Odmierzacz paliw ciekłych
• Odmierzacz paliw ciekłych
• Odmierzacz paliw ciekłych
• Odmierzacz gazu ciekłego
• Wiata stacji paliw.
• Zbiornik paliwowy dwukomorowy
• Zbiornik paliwowy trzykomorowy
• Automatyczna myjnia portalowa
• Zbiorniki magazynowe Propan-Butan (2 szt.)
  
  

Jak i na stałe związane z gruntem tj.:

• Budynek sklepu
• Budynek myjni
• Budynek śmietnika
• Drogi i parkingi stacji paliw
• Sieć kanalizacji deszczowej z rur PVC - odwodnienie terenu stacji paliw
• Sieć kanalizacji sanitarnej z PVC
• Sieć wodociągowa
• Zbiornik retencyjny

które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych stały się jej środkami trwałymi, podlegającymi amortyzacji. Obecnie spółka O. (dzierżawca), pragnie zaprzestać działalności na przedstawionej nieruchomości, w związku z tym, chce rozliczyć się z właścicielami nieruchomości poprzez sprzedaż tychże rzeczy ruchomych i nakładów inwestycyjnych.

Spółka P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, w której współwłaściciele nieruchomości są komandytariuszami, planuje zakupić te nakłady inwestycyjne, wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz z przedmiotowej faktury odliczyć kwotę podatku naliczonego od towarów i usług. Wspomniana nieruchomość będzie wykorzystywana w spółce komandytowej na zasadzie umowy dzierżawy od współwłaścicieli lub zostanie wniesiona aportem do spółki P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Wspólnikami w spółce komandytowej są trzy osoby z pośród pięciu współwłaścicieli nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż nakładów inwestycyjnych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy Spółka P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa ma prawo odliczyć podatek od towarów i usług z faktury dokumentującej sprzedaż nakładów inwestycyjnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że strony transakcji są podatnikami podatku od towarów i usług, zakupione nakłady inwestycyjne zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż poniesionych nakładów. Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nakłady jako prawa majątkowe będą podlegać opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług. Potwierdza to stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 12 marca 2009 r. (sygn. ILPP2/443-108/09-4/MN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Natomiast jak stanowi art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość, którą będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Współwłaścicielami nieruchomości są osoby fizyczne, które są także komandytariuszami w spółce P. . Dzierżawca wzniósł na tej nieruchomości stację paliw.

Obecnie dzierżawca, pragnie zaprzestać działalności na przedstawionej nieruchomości, w związku z tym, chce rozliczyć się z właścicielami nieruchomości poprzez sprzedaż tychże rzeczy ruchomych i nakładów inwestycyjnych.

Spółka (wnioskodawca), w której współwłaściciele nieruchomości są komandytariuszami, planuje zakupić te nakłady inwestycyjne, wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz z przedmiotowej faktury odliczyć kwotę podatku naliczonego od towarów i usług. Wspomniana nieruchomość będzie wykorzystywana w spółce komandytowej na zasadzie umowy dzierżawy od współwłaścicieli lub zostanie wniesiona aportem do Wnioskodawcy. Wspólnikami w spółce komandytowej są trzy osoby z pośród pięciu współwłaścicieli nieruchomości.

Strony transakcji są podatnikami podatku od towarów i usług, zakupione nakłady inwestycyjne zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu opodatkowania sprzedaży nakładów przez dzierżawcę oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej sprzedaż nakładów inwestycyjnych.

W tym miejscu należy wskazać na zapisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

I tak zgodnie z art. 353 § 2 ustawy Kodeks cywilny, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Spod pojęcia świadczenia usług będzie natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 48 Kodeku cywilnego stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 k.c.). Zgodnie z zasadą „superficies solo cedit”, gdy najemca poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem – budynek wybudowany przez posiadacza staje się własnością właściciela gruntu.

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Skoro w ustawie o VAT określono, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, to dokonywanie nakładów na obcym gruncie jest świadczeniem na rzecz właściciela. Nakład jest prawem majątkowym, który może być przedmiotem obrotu gospodarczego Odpłatnością za ww. świadczenie jest kwota, którą właściciel budynku lub budowli musi zapłacić Wnioskodawcy za poniesione nakłady.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował taki obiekt posadowiony na cudzym gruncie, ponosząc nakłady na jego wybudowanie, nie może go sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), a więc nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Należy zatem stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, zbycie nakładów poniesionych przez dzierżawcę na gruncie Wnioskodawcy nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT), która mogłaby stanowić towar.

Zatem zbycie nakładów poniesionych na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W świetle powyższego przepisu, sprzedaż towarów i świadczenie usług podlega, co do zasady, opodatkowaniu według stawki 23%, za wyjątkiem towarów i usług objętych zwolnieniem od podatku bądź stawką preferencyjną.

Rozliczenie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objęte obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu wg 23% stawki podatku VAT.

Ponieważ z opisu sytuacji wynika, że zakup nakładów inwestycyjnych będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej sprzedaż nakładów inwestycyjnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.