Stan faktyczny:
Z wniosku wynika, że od 01.06.2005 r. wyjeżdża Pan do pracy do Federacji Rosyjskiej, będzie zatrudniony według rosyjskiego prawa pracy w firmie w Moskwie(przewidywany czas pracy - kilka lat). W tym okresie będzie Pan mieszkał w Rosji wraz z rodziną, będziecie tam zameldowani.

Pytanie strony:
Jak i czy należy udokumentować w/w fakty, by uniknąć płacenia podatku z tytułu różnic w opodatkowaniu w Polsce i w Rosji...
Czy należy składać w trakcie pracy w Rosji jakieś dokumenty w Urzędzie Skarbowym...
Na tle tych okoliczności podatnik formułuje stanowisko, że rozliczenie podatkowe za 2005 r. zostanie złożone w Polsce i obejmie dochody osiągnięte przez oboje małżonków w Polsce oraz męża z Rosji, natomiast każdy cały rok podatkowy spędzony w Rosji nie podlega rozliczeniu w Polsce.

Ocena prawna stanu faktycznego:
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia - zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zmianami) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z powyższego wynika, że kluczową kwestią, od której zależy zakres obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania.
Ustawa podatkowa nie zawiera definicji pojęcia miejsca zamieszkania. W tej sytuacji należy korzystać z regulacji zawartych w art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami) zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Jednakże przepisy art. 3 ust. 1 i 2a zgodnie z art. 4a cytowanej ustawy – stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W umowach przyjmuje się, że określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu.
Umowy regulują również sytuację, w której dana osoba będzie objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym na podstawie prawa wewnętrznego obu państw. W takiej sytuacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podają kryteria pozwalające ustalić, które państwo i w jakich okolicznościach może uważać daną osobę za swojego rezydenta.

Pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej została zawarta umowa z dnia 22 maja 1992 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r., Nr 125, poz. 569).
Zgodnie z art. 12 ust. 1 powołanej umowy, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Podstawowe więc znaczenie dla prawidłowego zastosowania norm prawa podatkowego ma precyzyjne określenie, w którym z umawiających się państw osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania.
Stosownie do postanowień art. 1 ust. 4 w/w umowy osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Mówiąc o ściślejszych powiązaniach osobistych i gospodarczych danej osoby, należy wziąć pod uwagę jej rodzinne i towarzyskie powiązania, wykonywane zajęcia, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną.
Jeżeli jednak nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.
Dla celów dowodowych, dokumentem potwierdzającym miejsce zamieszkania podatnika w celu ustalenia jurysdykcji podatkowej danego państwa, jest zaświadczenie wydane przez właściwą administrację podatkową, w tym przypadku administrację podatkową Federacji Rosji (tzw. certyfikat rezydencji), z którego powinno wynikać, iż podlega on w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Tak więc ze względu na zastosowanie w wewnętrznym prawie podatkowym Polski jako jedynego kryterium rozstrzygającego o rezydencji podatkowej miejsca zamieszkania (i biorąc pod uwagę atrybuty charakteryzujące miejsce zamieszkania), zastosowanie reguł kolizyjnych w przypadku problemu podwójnej rezydencji nigdy nie doprowadzi do rozstrzygnięcia, zgodnie z którym osoba posiadająca miejsce zamieszkania w Polsce podlegałaby jednocześnie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Posiadanie bądź nieposiadanie miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu Kodeksu cywilnego będzie kompletnym kryterium rozstrzygającym o podleganiu w Polsce nieograniczonemu lub ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dlatego też warunkiem utraty rezydencji (nieograniczonego obowiązku podatkowego) przez osobę posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce jest zlikwidowanie na terytorium Polski dotychczasowego miejsca zamieszkania. Z chwilą likwidacji miejsca zamieszkania w Polsce następuje automatycznie utrata rezydencji podatkowej i rozpoczyna się okres podlegania w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponadto należy podkreślić, iż do utraty miejsca zamieszkania w Polsce konieczne jest wystąpienie dwóch elementów łącznie. Fizyczna nieobecność w Polsce oraz towarzyszący tej nieobecności zamiar stałego pobytu w innym państwie (czy też inaczej zamiar opuszczenia dotychczasowego miejsca zamieszkania na stałe) przejawiający się zerwaniem „faktycznej łączności” (faktycznych związków) z dotychczasowym miejscem zamieszkania.
Tak więc kryterium „zamiaru” stałego pobytu w innym kraju, czy też kryterium zamiaru opuszczenia na stałe dotychczasowego kraju zamieszkania nie jest kryterium w pełni subiektywnym, gdyż winno również zostać potwierdzone towarzyszącymi temu zamiarowi okolicznościami faktycznymi. Nie wystarczy zatem dla spełnienia kryterium zamiaru oświadczyć, że opuściło się dotychczasowy kraj zamieszkania z zamiarem nie powracania do tego kraju. Zamiar taki musi być jeszcze potwierdzony wystąpieniem faktycznych okoliczności świadczących o rzeczywistym zerwaniu związków z miejscem dotychczasowego zamieszkania.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2005 r. przez część roku 5 m-cy mieszkał i pracował Pan w Polsce, a od 1 czerwca pracuje w Rosji - przewidywany czas pracy kilka lat. Żona planuje przyjazd do Rosji w m-cu sierpniu. W 2005 r. uzyska Pan dochody na terytorium obu tych państw. Od stycznia 2006 r. uzyska Pan dochody tylko na terytorium Rosji.
W myśl art. 12 ust. 2 cyt. umowy - bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W związku z powyższym, mając na uwadze treść cytowanego wyżej art. 1 ust. 4 umowy, podlega Pan w Polsce w 2005 r. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z którym opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko dochody z pracy wykonywanej na terytorium RP na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz inne dochody osiągane na terytorium Polski.
Z uwagi na uzyskanie w kraju dochodu z pracy, jest Pan zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2005 r. Sposób i termin złożenia w/w zeznania podatkowego określa art. 45 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym, w świetle którego podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jeżeli osiągnęli dochody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nieobowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku lub osiągnęli dochody określone w art. 30b, i zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed terminem 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, są obowiązani złożyć zeznania za rok podatkowy urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Równocześnie Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego podkreśla, że zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie. W konsekwencji jednym z warunków wystąpienia małżonków z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów jest podleganie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponieważ podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie może skorzystać z możliwości łącznego opodatkowania dochodów.
Natomiast, nie ma Pan obowiązku w Polsce rozliczać się z dochodów uzyskanych w Federacji Rosyjskiej.

Jeżeli stan faktyczny w 2006 r. nie zmieni się tzn. podatnik nie będzie osiągał przychodów w Polsce - nie ma obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego w polskim organie podatkowym.
W kwestii Pana rozliczenia w Federacji Rosyjskiej uprawniony i kompetentny do udzielania wszelkich wyjaśnień jest odpowiedni rosyjski organ podatkowy.
Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, że regulacje zawarte w w/w przepisach w latach następnych mogą ulec zmianie.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego stanowisko zawarte we wniosku z dnia 13.05.2005 r. jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla płatnika / inkasenta / następcy prawnego podatnika / osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.