Działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21.11.2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2001 r. Nr 134, poz. 1509) oraz art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2001 r., Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe i podatnik może skorzystać z odliczenia z tytułu wykonania elewacji budynku w ramach tzw. dużej ulgi budowlanej.

W dniu 8.03.2005 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek państwa Beaty i Jerzego S. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnej sprawie. Ze złożonego zapytania wynika, iż w 1997 r. państwo Beata i Jerzy S. korzystali z tzw. dużej ulgi budowlanej. W tym samym roku przedmiotowy budynek wnioskiem do właściwego organu, zgodnie z zapisem kierownika budowy, został zgłoszony jako gotowy do użytkowania z zastrzeżeniem kierownika budowy, iż do wykonania pozostała jeszcze elewacja budynku (zgodnie z zatwierdzonym projektem budowy). W 2004 r. państwo Beata i Jerzy S. ponieśli wydatki na wykonanie elewacji budynku. Podatnicy stoją na stanowisku, iż wykonana usługa, polegająca na wykonaniu elewacji budynku mieszkalnego zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym, podlega odliczeniu w ramach tzw. dużej ulgi budowlanej.

Zgodnie z art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2001 r. podatek dochodowy od osób fizycznych zmniejsza się, jeżeli podatnik w roku podatkowym poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe określone w tych przepisach. Stosownie do postanowienia art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21.11.2001 r. nowelizującej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 134, poz. 1509), podatnikom, którzy w latach 1997 - 200 1 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a - f ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1.01.2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od 1.01.2002 r. do 31.12.2004 r. Natomiast wydatki poniesione do końca 2004 r., które nie znajdą pokrycia w podatku, będą podlegały odliczeniu od podatku w zeznaniach podatkowych składanych za lata następne, aż do całkowitego ich odliczenia. Na podstawie powołanych przepisów odliczeniu od podatku podlegają wydatki przeznaczone na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika, w tym budowę budynku mieszkalnego. Wydatki na te cele ustała się na podstawie faktury wystawionej wyłącznie przez podatnika podatku od towarów i usług, niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku, lub dowodu odprawy celnej.

Należy stwierdzić, że jeżeli nie wszystkie prace według założenia projektu budowy zostały wykonane, to dalsze poniesione wydatki zmierzające do całkowitego ukończenia budowy uprawniają do odliczenia wydatków mieszkaniowych w ramach dużej ulgi mieszkaniowej. W sytuacji, gdy inwestycja budowlana jest realizowana według konkretnego projektu i nie została całościowo zakończona, nie można przenosić wprost na grunt ustawy podatkowej instytucji przewidzianych w prawie budowlanym, tj. pozwolenia na użytkowanie budynku. Przepis podatkowy nie stanowi o użytkowaniu budynku, lecz o jego wybudowaniu. Wybudowanie oznacza budynek całkowicie nadający się do zamieszkania. Mając więc powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż stanowisko podatnika w przedmiotowej sprawie jest słuszne i może on, zgodnie z ww. przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzystać z odliczenia tytułem wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego. Zgodnie z art. 14b § 1. powołanej wyżej ordynacji podatkowej, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.