POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pszczynie stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 09.04.2005 r., który wpłynął w dniu 14.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do przychodów otrzymanego zwrotu kosztów sądowych i adwokackich w związku z wniesieniem do sądu sprawy o zapłatę należności wynikającej z faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.04.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pszczynie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej zaliczenia do przychodów otrzymanego zwrotu kosztów sądowych i adwokackich w związku z wniesieniem do sądu sprawy o zapłatę należności wynikającej z faktury.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Ponieważ kontrahent nie zapłacił należności wynikającej z wystawionej faktury VAT, Podatnik wniósł sprawę do sądu i w związku z tym Podatnik poniósł koszty sądowe i adwokackie. Wydatków tych nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ w tym okresie prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W 2004 roku Podatnik wybrał formę opodatkowania – zasady ogólne, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. W tym też okresie Podatnik otrzymał od komornika zwrot zasadzonych kwot, tj. należność główną oraz zwrot kosztów sądowych i kosztów adwokackich.

Zdaniem Podatnika zwrot wydatków, poniesionych w celu uzyskania środków pieniężnych dotyczących opodatkowanego wcześniej przychodu, nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatnik nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów poniesionych kosztów sądowych i adwokackich przy zakładaniu sprawy w sądzie, w związku z czym uważa, że nie jest przychodem zwrot tychże poniesionych kosztów.

Kwestię kosztów sądowych w sprawach cywilnych reguluje ustawa z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j. t. z 2002 r. Dz. U Nr 9, poz. 88 ze zm.) oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych koszty sądowe obejmują opłaty sądowe i zwrot wydatków.

Czynności przed organem wymiaru sprawiedliwości związane z sądowym dochodzeniem należności wierzyciel może wykonać samodzielnie, bądź też może je zlecić radcy prawnemu lub adwokatowi (pełnomocnictwo procesowe), który za taką usługę pobierze umówioną zapłatę. Jak stanowi art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty procesu będą się składać m.in. poniesione koszty sądowe oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, nie wyższe jednak od stawek opłat określonych w odrębnych przepisach. O zwrot kosztów wierzyciel wnosi w pozwie, a o ich zasądzeniu sąd orzeka w wyroku.

Zgodnie z przedstawionym w piśmie stanem faktycznym Podatnik, w związku z pozwaniem dłużnika, poniósł koszty sądowe i koszt wynagrodzenia pełnomocnika procesowego. Podatnik, będąc opodatkowanym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), nie miał możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 12 ust. 2 ww. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

W 2004 roku Podatnik zmienił formę opodatkowania – w dniu 19.01.2004 r. pisemnie dokonał wyboru opodatkowanie podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

W roku 2004 Podatnik otrzymał zasądzony zwrot kosztów sądowych i kosztów wynagrodzenie pełnomocnika procesowego (kosztów adwokackich).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...).

Zatem przychodami należnymi w rozumieniu art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą te należności, które są następstwem czynności podejmowanych w wyniku wykonywania przez Podatnika działalności gospodarczej.

Odmienną kategorię przychodów stanowią przychody, będące w istocie zwrotem poniesionych wydatków. Normatywną podstawę ich wyodrębnienia stanowi art. 14 ust. 3 pkt 3a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z wyżej cytowanym przepisem art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, zasądzony na rzecz Podatnika i otrzymany zwrot kosztów procesu ma, w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, charakter zwrotu wydatków, które, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę powyższe, otrzymany przez Podatnika zwrot kosztów sądowych oraz kosztów wynagrodzenie pełnomocnika procesowego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ wcześniej poniesione wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego na dzień 31.12.2004 r.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 ustawy Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej – 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.