Działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zmienia treść udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krapkowicach informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego, z dnia 17 grudnia 2004 r. nr PP-4431 /51 /JG/04.

Pismem z dnia 15. 10. 2004 r. Pan K. zwrócił się do Urzędu Skarbowego w Krapkowicach z zapytaniem czy od samochodów ciężarowych posiadających homologację, w której określono ładowność pojazdów 1543 kg oraz liczbę i rozmieszczenie siedzeń 3, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu paliw silnikowych.

Samochody ciężarowe zostały zakupione przed 01 .05. 2004 r. i są wykorzystywane przez podatnika do przewozu osób. W przedmiotowych pojazdach dokonano ponadto przeróbek polegających na wstawieniu dodatkowo trzech rzędów foteli. Po zakończonych modernizacjach samochody zostały poddane ekspertyzom rzeczoznawcy i po rejestracji otrzymały nowe dowody rejestracyjne.

Z przedstawionej faktury na zakup jednego z przedmiotowych samochodów oraz z wyciągu ze świadectwa homologacji na dany samochód wynika, że masa całkowita pojazdu wynosi 3500kg, masa własna pojazdu wynosi 1960 kg i samochód przeznaczony jest do przewożenia 2 osób.

Po dokonaniu przeróbek polegających na wstawieniu dodatkowych trzech rzędów foteli - przedmiotowy samochód w oparciu o ekspertyzę techniczną zarejestrowany został jako samochód ciężarowy o liczbie miejsc 9 oraz dopuszczalnej ładowności 725kg.

W dniu 29. 09. 20004 r. Pan K. zwrócił się do rzeczoznawcy o zmianę ładowności, w związku z brzmieniem art.2 pkt 56 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 ze zm.), w wyniku czego otrzymał kolejną ekspertyzę, z której wynika, że dopuszczalna masa całkowita i masa własna samochodu pozostaje w wysokości niezmienionej, natomiast dopuszczalna ładowność przedmiotowego samochodu wynosi 1540kg. Ekspertyza ta nie wskazuje natomiast liczby miejsc siedzących.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krapkowicach stwierdził, iż z uwagi na istniejące rozbieżności pomiędzy zapisami znajdującymi się w przedłożonym wyciągu ze świadectwa homologacji (które dotyczyło samochodu przed jego przerobieniem), a jego obecną faktyczną konstrukcją i przeznaczeniem, oraz nieprzedstawienie przez podatnika aktualnego wyciągu ze świadectwa homologacji, z którego wynikałaby właściwa liczba miejsc, dopuszczalna ładowność oraz aktualny rodzaj pojazdu brak jest możliwości do określenia dopuszczalnej ładowności zgodnie ze wzorem zawartym w art.8ó ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Poza tym przedmiotowego samochodu nie można uznać bezspornie zasamochód ciężarowy, nawet jeżeli w dowodzie rejestracyjnym widnieje taki zapis, albowiem z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby był on konstrukcyjnie przeznaczony do przewożenia wyłącznie towarów. Dowód rejestracyjny jest dokumentem dopuszczającym dany pojazd jedynie do ruchu, a nie określającym jego rodzaj i typ. Taką rolę pełni bowiem świadectwo homologacji.

Według organu podatkowego 1 instancji istotnym ,jest również fakt, iż w myśl art. 68 ust. 11 i 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym - w razie zmiany warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, np. wprowadzenia zmian w typie pojazdu, producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części. Świadectwo homologacji typu wygasa bowiem jeżeli producent lub importer pojazdu, w przypadkach, o których mowa w ust. 11 i 12 nie uzyska zmiany do tego świadectwa - art. 68 ust. 14 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krapkowicach podkreślił ponadto, iż zgodnie z ww. ustawą samochód ciężarowy stanowi pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą Jednakże w myśl tej samej ustawy za samochód osobowy uznaje się pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. W przedmiotowym samochodzie podatnik dokonał przeróbek, które miały na celu dostosowanie pojazdu do charakteru prowadzonej przez niego działalności - usług przewozu osób, i wykorzystywania go właśnie w tym charakterze, czyli nie do przewożenia ładunków i osób, a osób wraz z ich bagażem.

Po przeanalizowaniu przedmiotowej informacji oraz obowiązującego stanu prawnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art.88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) - zwanej dalej ustawą obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.
Inne pojazdy samochodowe zostały z kolei zdefiniowane w art. .86 ust.3 ustawy jako samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:DŁ : 357kg + n x 68 kg / gdzie : DŁ: - oznacza dopuszczalną ładowność, n- oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

W art.2 pkt.56 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz.602 ze zm.) postanowiono, że dopuszczalna ładowność pojazdu to największa masa ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu.

W myśl natomiast przepisu art. .86 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust.3 określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które z wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3. Z przepisów powyższych nie wynika jednak, aby sam brak wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku ; jego uzyskania, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy, istotne jest bowiem, aby z homologacji wynikało, iż ładowność samochodu jest wyższa niż określona wzorem. Jeśli więc ww. warunek jest spełniony, a podatnik wykorzystuje pojazd do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego pojazdu.Wobec istniejącego stanu rzeczy tutejszy organ podatkowy stwierdza, że w opisanymprzypadku nie ma podstaw do twierdzenia, że przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym. W związku z powyższym może mieć do niego zastosowanie wzór z art. 86 ust.3 ustawy o VAT. Ponieważ ładowność pojazdu jest wyższa od zależności z ww. wzoru Podatnik ma prawo do dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa od tego samochodu.

Informuje się jednocześnie, że obowiązek homologacji oraz możliwość zwolnienia z niej wprowadzono od 01.01.1984r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 01.02.1983 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz. U. Nr 6, poz. 35/. Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z dniem 31.01.1984r. Świadectwa te wydaje minister właściwy ds. Transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Przechowywane są one w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot, /producenta, importera/, dla którego zostało ono wydane, gdzie można zwrócić się o wydanie odpisu stosownego dokumentu.

Od 1984r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o danych technicznych pojazdu.