Działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 z dnia 29.08.1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 14, ust. 7d, ust. 7e ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu, po rozpatrzeniu wniosku pana Janusza G. z dnia 25.03.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe.

W dniu 25.03.2005 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek pana Janusza G. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do możliwości odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego osoby mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze. We wniosku podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

Pan Janusz G. opiekuje się 73-letnią niepełnosprawną matką, która posiada orzeczenie o znacznym stopień niepełnosprawności (osoba wymaga opieki osób drugich). Podatnik posiada samochód osobowy i przewozi matkę na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze, również opiekuje się matką w codziennych czynnościach życiowych oraz wspomaga ją finansowo. Dochód matki w roku 2004 nie przekroczył kwoty 9.120 zł. Podatnik dowozi osobę niepełnosprawną własnym samochodem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, lecz nie zamieszkuje wspólnie z nią. W związku z powyższym czy podatnik posiadający na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, z którą nie zamieszkuje ma prawo odliczyć od dochodu kwotę 2.280 zł, z tytułu dowozu na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze. Zdaniem podatnika spełnia on warunki do skorzystania z ulgi.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu potwierdza prawidłowość stanowiska podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podstawy opodatkowania można odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę niepełnosprawną uważa się osobę, która posiada:

1. orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określających w odrębnych przepisach, lub
2. decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową lub rentę socjalną, lub
3. orzeczenie o stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne został określony w art. 26 ust. 7a ww. ustawy. W katalogu tych wydatków znajdują się między innymi wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 14). W oparciu o art. 26 ust. 7e cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. przepis stosuje się do podatników, na których utrzymaniu pozostaje małżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice małżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowie, pod warunkiem, że dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (w roku 2004).

Jednym z podstawowych założeń polskiego prawa rodzinnego jest obowiązek wzajemnego wspierania się członków rodzin. Zgodnie z art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z dnia 25.02.1964 (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) obowiązek dostarczenia środków utrzymania obciąża krewnych w linie prostej oraz rodzeństwo. Przez pojęcie utrzymywanie (osoby niepełnosprawnej) rozumiemy zapewnienie środków do życia, ponoszenie kosztów związanych z czyimś wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami. Przepis prawa podatkowego nie precyzuje czy osoba, która ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, która chce skorzystać z ulgi podatkowej winna wspólnie z nią zamieszkiwać. Winna natomiast spełniać pozostałe warunki, tj. zapewniać środki do życia, wyżywienie, mieszkanie i inne potrzeby.

W świetle złożonych przez pana wyjaśnień ponosi pan koszty związane z utrzymaniem matki oraz koszty związane z używaniem samochodu w celu dowozu własnym samochodem na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze. W związku z powyższym wydatki dotyczące używania własnego samochodu w celu dowozu matki na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze mogą być przez pana odliczone od dochodu w granicach limitu, tj. 2.280 zł.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu prawnego na dzień jej wydania, odnosi się do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowej organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.