Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście działając na podstawie art. 14a §1-5 oraz art. 216 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem z dnia ...o interpretację przepisów prawa podatkowego, po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska w sprawie, w części dotyczącej odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania męża, w przypadku zakwestionowania przez organ skarbowy prawa do dokonanych przez niego odliczeń

postanawia

- nie potwierdzić stanowiska zawartego w pismach z dnia

UZASADNIENIE

W piśmie przedstawiono następujący stan faktyczny:

współmałżonek , z którym łączy stronę wspólność majątkowa, dokonał w swoim indywidualnym zeznaniu o wysokości osiągniętego w 2000 roku dochodu odliczeń, do których nie miał prawa;

obecnie przed Sądem Okręgowym toczy się sprawa rozwodowa.

We wniosku zawarto pytanie dotyczące odpowiedzialności podatkowej za zobowiązanie współmałżonka, w przypadku zakwestionowania przez organ skarbowy prawa do dokonanych przez niego odliczeń. Zdaniem strony, w związku z faktem , iż nie ma ona wpływu na to jakie odpisy podatkowe wykazuje w swoich zeznaniach współmałżonek, nie będzie ponosić odpowiedzialności podatkowej.

Organ podatkowy nie podziela stanowiska w sprawie.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie mają następujące przepisy prawa:

art. 26, art. 29 §1 i § 2, art. 110 § 1,2,3 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ).

Stosownie do art. 26 Ordynacji podatkowej podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Jednakże w myśl art. 29 par. 1 tej ustawy, w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim, odpowiedzialność obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka . Jak wynika z wniosku ,obecnie toczy się postępowanie rozwodowe. Skutki prawne ograniczenia, zniesienia, wyłączenia lub ustania wspólności majątkowej nie odnoszą się do zobowiązań powstałych przed dniem :

1) zawarcia umowy o ograniczeniu lub wyłączeniu ustawowej wspólności majątkowej;

2) zniesienia wspólności majątkowej prawomocnym orzeczeniem sądu;

3) ustania wspólności majątkowej w przypadku ubezwłasnowolnienia małżonka;

4) uprawomocnienia się orzeczenia sądu o separacji,

o czym stanowi art. 29 par. 2 Ordynacji podatkowej.

Zatem, jeżeli powstanie u współmałżonka zaległość podatkowa, może być ona egzekwowana z majątku wspólnego (bez ograniczeń), z wyłączeniem jednak możliwości jej egzekucji z majątku odrębnego podatniczki. Warunkiem objęcia odpowiedzialnością za zobowiązania podatkowe współmałżonka majątku wspólnego jest istnienie tego majątku w momencie powstania zobowiązania (majątek wspólny nie musi jednak istnieć w czasie gdy zobowiązanie staje się zaległością podatkową).W przypadku zawarcia umowy o ograniczenie lub wyłączenie ustawowej wspólności majątkowej albo uprawomocnienia się orzeczenia sądu o zniesieniu ustawowej wspólności majątkowej bądź po jej zniesieniu przez sąd lub prawomocnym wyroku sądu o separacji, podatniczka będzie ponosić odpowiedzialność podatkową na zasadach przewidzianych w art. 110 par. 1 i par. 3 Ordynacji podatkowej, a więc całym swoim majątkiem solidarnie z byłym małżonkiem za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej, jednakże do wysokości wartości przypadającego podatniczce udziału w majątku wspólnym. Odpowiedzialność ta nie obejmuje odsetek za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych powstałych po dniu uprawomocnienia się orzeczenia o rozwodzie, unieważnienia małżeństwa oraz separacji , o czym stanowi art. 110 par. 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Reasumując, stanowisko jest nieprawidłowe i strona będzie ponosić odpowiedzialność podatkową za zobowiązania podatkowe męża, z którym łączy ją wspólnota majątkowa.

Biorąc pod uwagę powyższe postanowiono jak w sentencji.

POUCZENIE

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji przez organ odwoławczy.

Na postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, o czym stanowi art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.