POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku będącego obiektem zabytkowym nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 marca 2005 r. L.dz. ......./05, które wpłynęło do Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu w dniu 21 marca 2005r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka jest właścicielem budynku będącego obiektem zabytkowym, wpisanym na listę zabytków miasta X. W budynku tym prowadzone są prace remontowe prowadzone pod nadzorem Generalnego Konserwatora Zabytków w X. Prowadzone prace mają na celu przywrócenie stanu pierwotnego nieruchomości, wynikającego z posiadanej dokumentacji technicznej i planów architektonicznych. Zakres prac prowadzonych na budynku obejmuje remont zniszczonych elementów nieruchomości i ma charakter odtworzeniowy. Celem tych prac nie jest przebudowa, rozbudowa ani modernizacja środka trwałego.
Spółka zwróciła się z pytaniem, czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione na prowadzone prace może klasyfikować jako koszty remontu i na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku pochodowym od osób prawnych ujmować je jako koszty uzyskania przychodów?
Zdaniem Spółki, z punktu widzenia charakteru prowadzonych prac, których celem jest remont nieruchomości i odtworzenie stanu pierwotnego budynku, należy je kwalifikować jako prace remontowe a nie modernizacyjne. W opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym nie ma miejsce ulepszenie środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem ponoszone wydatki powinny być ujmowane zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy jako koszty uzyskania przychodu.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- zwanej dalej "ustawą"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wyraźnie wyłączonych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy.
Zakres wydatków podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 g ust. 13 ustawy obejmuje wydatki na ulepszenie środka trwałego na skutek jego przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.
Wydatki na ulepszenie środków trwałych powiększają ich wartość, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Istotą remontu jest natomiast przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, z uwzględnieniem obecnie stosowanych metod i środków do przeprowadzenia tych prac, bez zwiększania jego wartości początkowej. Wydatki poniesione na remont zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
Jakkolwiek z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prace wykonywane przez Spółkę w zabytkowym budynku maja charakter prac remontowych, to w obowiązującym stanie prawnym organ podatkowy nie może potwierdzić poprawności stanowiska przedstawionego przez Spółkę.
Powołany wyżej art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki mające związek przyczynowo - skutkowy z osiąganymi przychodami. Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny całkowicie pomija tę kwestię, podczas gdy ma ona zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia, czy poniesione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu, bowiem podstawą do zaliczania kosztów remontów przedmiotów związanych z działalnością gospodarczą do kosztów uzyskania przychodów jest ich bezpośredni lub pośredni związek z osiąganiem przychodów.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji.
Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, jest ona natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14a §4 i art. 236 §2 oraz art. 223 §1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.