POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko Firmy XXX Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2005 r. (wpływ do Urzędu 11.04.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej momentu powstania przychodu oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków zwiazanych z nabyciem wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.04.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek

uzupełniony pismem z dnia 20.06.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka chce nabyć od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą jej wierzytelności za kwotę niższą od kwoty tych wierzytelności.

Zdaniem Spółki przychód podatkowy powstanie z chwilą faktycznej zapłaty (lub kompensaty) wierzytelności przez dłużnika a wydatek poniesiony na nabycie tej wierzytelności będzie kosztem uzyskania przychodu w dacie otrzymania należności od dłużnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zawieranie umów kupna-sprzedaży wierzytelności mieści się w pojęciu obrotu wierzytelności, zaś obrót wierzytelnościami należy do kategorii usług bankowych stanowiących podbranżę usług finansowych. Z pisma Podatnika wynika, że przedmiotem działania Spółki nie jest obrót wierzytelnościami.

Przychód z nabycia wierzytelności nie jest zatem w przypadku Spółki przychodem należnym związanym z działalnością gospodarczą, o jakim mowa w art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, a przychodem z prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność nabyta na podstawie przepisów art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 19 ze zm). Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychody są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwie: w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Przychodem z praw majątkowych jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności. W konsekwencji przychód powstaje u nabywcy wierzytelności w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika tej wierzytelności. Wydatek na nabycie wierzytelności stanowi więc koszt uzyskania przychodu w dacie otrzymania należności od dłużnika, gdyż wydatek ten dopiero w tej dacie pozostaje w związku z uzyskanym przychodem.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i§ 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji : Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a ) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.