Z przedstawionego stanu faktycznego we wniosku z dnia 10.06.2005 r. (data wpływu - 14.06.2005 r.) wynika, iż Jednostka jest firmą budowlaną, działającą na terenie Kielc i okolic i zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. Zgodnie z art. 29 § 1 Kodeksu pracy w umowach o pracę jako miejsce wykonywania pracy wpisano Kielce. Jednostka zawarła kontrakt z angielskim przedsiębiorcą na wykonywanie robót budowlanych na terenie Anglii. Do realizacji zadania wysłała pracowników, którzy przebywali w Anglii od 13.11.2004 r. do 15.12.2004 r. oraz od 08.01.2005 r. do 23.03.2005 r. Ich pobyt i pracę w Anglii Jednostka traktowała jako podróż służbową, ponieważ praca była wykonywana poza miejscowością w której znajduje się siedziba pracodawcy oraz poza stałym miejscem pracy określonym w umowie o pracę. Jednostka wypłaciła pracownikom należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wypłacane diety traktowała jako wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W trakcie realizacji pierwotnego kontraktu angielski kontrahent zaproponował Jednostce wykonanie dodatkowych robót budowlanych. Aneksem do umowy została zwiększona kwota wynagrodzenia a czas realizacji przedłużono do 31.07.2005 r. Pracownicy Jednostki ponownie wyjechali na okres od 02.04.2005 r. do 15.05.2005 r. oraz od 27.05.2005 r. do zakończenia robót. Jednostka ich wyjazd analogicznie jak poprzednio traktuje jako podróż służbową z tym samym sposobem rozliczania.

Jednostka we wniosku prezentuje stanowisko, że jeżeli pracownik zostaje oddelegowany na polecenie pracodawcy do wykonania określonego zadania w ramach świadczonej pracy, w tym przypadku - realizacja kontraktu na roboty budowlane, poza miejscowością określoną w umowie o pracę jako stałe miejsce pracy, to jest to podróż służbowa z tytułu której przysługują mu należności, w postaci diet, wolne od podatku dochodowego.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodu, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest między innymi stosunek pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy - w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

W myśl art. 29 § 1 Kodeksu pracy umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności:

1. rodzaj pracy,
2. miejsce wykonywania pracy,
3. wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia,
4. wymiar czasu pracy,
5. termin rozpoczęcia pracy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia definicji podróży służbowej. Została ona natomiast zawarta w art. 77 § 1 Kodeksu pracy. W myśl tego przepisu pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju określa, w drodze rozporządzenia Minister właściwy do spraw pracy. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju - walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków - art. 77 § 2 Kodeksu pracy.

Zgodnie z przepisami art. 77 § 3, § 4 i § 5 Kodeksu pracy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika, zatrudnionego w sferze budżetowej. W przypadku, gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera takich postanowień, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2.

W związku z powyższym o fakcie podróży służbowej oraz o należnych z tytułu jej odbywania należnościach (dietach, kosztach podróży) decyduje to, że określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako miejsce jej wykonywania.

W myśl cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacone diety oraz zwrot wydatków poniesionych przez osoby w trakcie podróży służbowej stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy.

Jednak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy podatkowej wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z przepisu tego wynika, iż otrzymywane przez pracownika określone w nim co do rodzaju i wysokości świadczenia są wolne od podatku dochodowego wówczas, gdy ich wypłata nastąpiła w związku z podróżą służbową.

Natomiast gdy pracownicy udają się do ustalonego miejsca wykonywania pracy, to nie odbywają podróży służbowej, a otrzymane przez nich dodatkowe wynagrodzenie nie stanowi wypłat wolnych od opodatkowania na podstawie cytowanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy podatkowej.

W sytuacji, gdyby pracownik przebywał czasowo za granicą i uzyskiwał dochody ze stosunku pracy, wówczas zastosowanie miałoby zwolnienie uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej - w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust. 15.

Z treści zapytania wynika, że pracownicy zatrudnieni w Polsce na polecenie pracodawcy wyjeżdżają w zagraniczne podróże służbowe, a zatem w takim przypadku zarówno w roku 2004 jak i w 2005 roku ma zastosowanie powołany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem stanowisko Jednostki jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.