P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) - Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki przedstawionej we wniosku z dnia 27.04.2005 r.

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Spółki zajęte w przedmiotowej sprawie za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż w związku z prowadzeniem działalności handlowej na terenie całego kraju, Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników, których rejonem działania jest określona część terytorium Polski. Od swoich pracowników Spółka wymaga stałego kontaktu zarówno z Centralą Spółki zlokalizowaną w Warszawie, jak i z klientami oraz użytkownikami wyrobów dystrybuowanych przez Spółkę. Ponadto Spółka wymaga od swoich pracowników stałego raportowania wyników swojej pracy. W celu utrzymania stałego kontaktu z pracownikami oraz uzyskiwania od nich raportów, Spółka:

- zakupiła dla każdego pracownika komputer przenośny - laptop; komputer ten stanowi majątek Spółki, wykorzystywany przez jej pracownika do wykonywania swoich obowiązków,

- zainstalowała na każdym komputerze odpowiednie oprogramowanie - zakupione lub stworzone na własne potrzeby - służące do kontaktu ze Spółką, jej pracownikami, klientami oraz do stałego raportowania wyników swojej pracy.

W celu wykorzystania możliwości stworzonych przez Spółkę oraz zapewnienia wysokiej jakości pracy pracownika, Spółka wymaga od swoich pracowników korzystania z łącza stałego dostępu do Internetu, dzięki któremu pracownik może wykorzystywać wszystkie zalety oprogramowania zainstalowanego na komputerach wykorzystywanych przez pracowników. W związku z powyższym Spółka wymaga od swoich pracowników zainstalowania w domu stałego łącza służącego do wykonywania w/w obowiązków służbowych. Za wykorzystywanie prywatnego stałego łącza internetowego do w/w celów służbowych Spółka zamierza wypłacać swoim pracownikom ekwiwalent pieniężny w wysokości 50 zł miesięcznie.

Zdaniem Spółki w przypadku wypłaty swoim pracownikom miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego za używanie przez niego do celów służbowych stałego łącza internetowego - stanowiącego jego własność - wartość tego ekwiwalentu będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwanej dalej updf.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia.

Stosownie do postanowień art. 9 updf opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych - między innymi - w art. 21 updf. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 updf, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 updf wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

W złożonym wniosku Spółka argumentuje, iż łącze internetowe stanowi narzędzie wykorzystywane do wykonywania pracy.

Definicja zawarta w słowniku języka polskiego PWN mówi, iż przez narzędzie rozumie się: "urządzenie proste lub złożone umożliwiające wykonywanie jakiejś czynności lub pracy; przyrząd, instrument". Zgodnie z tą definicją usługa dostępu do Internetu nie jest narzędziem.

Art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określenie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. W związku z tym przepisów podatkowych nie można interpretować rozszerzająco, a więc w przypadku, gdy w ustawie podatkowej jest mowa o zwolnieniu ekwiwalentów wypłacanych za korzystanie przez pracownika z narzędzia stanowiącego jego własność to nie jest możliwe uznanie, że z tego zwolnienia korzystają również ekwiwalenty wypłacane z tytułu wydatków poniesionych na opłacanie usług dostępu do Internetu.

W związku z powyższym kwoty, o których mowa w przedmiotowym wniosku, wypłacone pracownikom nie podlegają zwolnieniu wynikającemu z art. 13 ust. 1 pkt 13 updf, a więc Spółka jako płatnik jest obowiązana do doliczenia ich do pozostałych dochodów ze stosunku pracy i opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W oparciu o analizę wyżej wymienionych przepisów należało postąpić jak w sentencji.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że:

1. interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez składającego zapytanie;

2. interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej;

3. nie będzie informował o zmianach stanu prawnego zaistniałych po dniu wydania interpretacji.

Na wydane postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał niniejsze postanowienie. Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej należy wnieść w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia za pośrednictwem tut. urzędu.