W dniu 29 kwietnia 2005 r. złożył Pan wniosek o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczących powstania u przedsiębiorcy przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania z nieruchomości, użyczonych przez członków rodziny, uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z używaniem rzeczy oraz powstania przychodu u użyczającego.

Z treści wniosku wynika, że członkowie Pańskiej rodziny, zaliczani do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, użyczyli Panu do nieodpłatnego używania na cele prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości stanowiące ich własność. Koszty związane z - jak Pan określa - funkcjonowaniem nieruchomości ponosi Pan. W Pańskiej ocenie w powołanych okolicznościach przychód z nieodpłatnego używania u Pana jako przedsiębiorcy nie powstanie, ponoszone wydatki związane z tymi nieruchomościami stanowić będą koszt uzyskania przychodu, a u członków Pana rodziny, użyczających nieodpłatnie nieruchomości, przychód nie powstanie. Za podstawę prawną swego stanowiska powołuje Pan art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po analizie wniosku, przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sandomierzu potwierdza prawidłowość Pańskiego stanowiska.
Zastosowanie w sprawie mają także inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niż powołany przez Pana art. 22 ust. 1.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności gospodarczej uważa się również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Jeśli chodzi o uznanie za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Pana jako przedsiębiorcę , związanych z używaniem użyczonych nieodpłatnie nieruchomości, to ma tu zastosowanie ogólna zasada wynikająca z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Należy zatem pamiętać, że wydatki powinny służyć prowadzonej działalności i wykazywać związek z przychodami.

Biorąc pod uwagę treść art. 710-719 Kodeksu cywilnego, regulującego prawa i obowiązki stron umowy użyczenia, użytkującego obciążają koszty zwykłego używania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Strony umowy mogą zatem nałożyć na użytkujące go obowiązek regulowania określonych należności, tj. opłaty za energię elektryczną, wywóz nieczystości, zużycie wody, itp. Za koszty uzyskania przychodów po stronie używającego należy uznać również koszty poniesione na drobne remonty, czy odnowienie użytkowanej nieruchomości lub jej części.

Kosztami uzyskania przychodów z tytułu nieodpłatnego używania nieruchomości lub jej części będą zatem faktycznie poniesione wydatki na utrzymanie tej nieruchomości w celu zachowania jej w stanie niepogorszonym oraz związane z bieżącą eksploatacją obiektu.

Odrębnym zagadnieniem jest możliwość obciążenia osoby użytkującej nieodpłatnie nieruchomość lub jej część obowiązkiem regulowania podatku od nieruchomości. Otóż "bezpłatność" - zgodnie z orzecznictwem NSA w tym zakresie - musi dotyczyć wszystkich elementów umowy, umowa użyczenia nie może zatem nakładać na biorącego do używania obowiązku żadnych świadczeń na rzecz dającego do bezpłatnego użytkowania. Nie można by uznać za umowę nieodpłatną taką, która zobowiązywałaby użytkującego do ponoszenia wydatków m. in. na ubezpieczenie majątku, podatku od gruntów, budynków i budowli, bowiem świadczenia te nie stanowią wydatków związanych ze "zwykłymi kosztami utrzymania rzeczy", o których mówią przepisy Kodeksu cywilnego.
Należności publicznoprawne ciążą z mocy prawa na podatnikach, którzy znaleźli się w sytuacji, z którą ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, względnie wobec których została przez upoważniony organ wydana decyzja ustalająca powstanie takiego obowiązku. Cechą charakterystyczną zobowiązań publicznoprawnych jest to, iż nie mogą one być przenoszone na inne osoby w drodze umowy, są zatem zawsze ściśle związane z osobą podatnika - właściciela.
Przy umowie nieodpłatnego użytkowania nieruchomości nie należy więc obciążać obowiązkiem zapłaty podatku od nieruchomości osoby biorącej w używanie. Wyłączenie to dotyczy także sytuacji, w której obowiązek zapłaty podatku przez używającego zostałby ograniczony do tej części podatku, która przypada proporcjonalnie na używaną przez niego część nieruchomości.

Jeśli chodzi o zagadnienie powstanie przychodu o osób użyczających Panu nieruchomość, to ustawodawca wyróżnił sytuacje, w których zawarcie umowy użyczenia nie oznacza dla użyczającego powstania obowiązku ustalenia przychodu i konieczności jego opodatkowania. Przypadki, w których można odstąpić od ustalenia wartości czynszowej określa art. 16 ustawy podatkowej. Wskazuje on sytuacje, gdy użytkującym jest osoba pozostająca z użyczającym w stosunku pracy, albo gdy właściciel użytkuje ją na potrzeby własne lub członków rodziny.
Tym samym u członków Pana rodziny, zaliczanych do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, użyczenie Panu nieruchomości do bezpłatnego używania jest zdarzeniem podatkowo obojętnym (nie występuje przychód, a wydatki związane z użyczoną nieodpłatnie nieruchomością nie stanowią u użyczającego kosztu uzyskania przychodu).

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu zmiany lub uchylenia.