Zgodnie ze stanem faktycznym opisanym przez wnioskodawcę, Spółka Jawna PH „ ”, której Pan jest współwłaścicielem, podnajmuje pomieszczenia na działalność gastronomiczną. Ponieważ najemca w/w lokalu nie zapłacił umownego czynszu za okres prowadzenia działalności w lokalu, została mu wypowiedziana umowa najmu i skierowano sprawę na drogę postępowania sądowego. W dniu 8 października 2004 roku Sąd Okręgowy w , I Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Ponieważ dłużnik nie zapłacił w terminie, w dniu 31 stycznia 2005 roku Spółka Jawna PH „ ” skierowała sprawę do komornika, który przekazał Spółce w dniu 14.03.2005r. zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości i wezwanie do zapłaty długu.

Spółka Jawna PH „ ” począwszy od 1 stycznia 2004 roku prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wcześniej zaś prowadziła księgi rachunkowe.

Pan pyta, czy w świetle opisanej wyżej sytuacji, na gruncie ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.) odpis aktualizujący należność od dłużnika, która została skierowana do komornika, może zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu w części, w której należność była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 w/w ustawy do przychodów należnych.

Zdaniem podatnika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zaliczenie w koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych zgodnie z art. 35b ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości, których nieściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z art. art.23 ust.3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, również w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z generalną zasadą określoną w art.23 ust.1 pkt. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zmianami) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 tejże ustawy do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z zapisu tego wynikają dwa warunki, których jednoczesne spełnienie pozwala uznać odpis aktualizujący za koszt uzyskania przychodu, a mianowicie:

1. należność musiała być wcześniej zaliczona do przychodów należnych,
2. jej nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art.23 ust.3 wyżej powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności, gdy:

1. dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, albo
3. wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika, na drodze powództwa sądowego.

Wymienione przez ustawodawcę sytuacje, w których nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, nie stanowią zamkniętego katalogu przypadków uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności. Jeżeli więc podatnik postanowił uznać za koszt uzyskania przychodów odpis aktualizujący wartość należności, której nieściągalność jest, jego zdaniem uprawdopodobniona, ale udokumentowana w inny sposób niż opisany powyżej - może to również uczynić, lecz ciężar dowodu owego uprawdopodobnienia spoczywać będzie na podatniku.

Jakkolwiek przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zmianami) nie nakładają na podatników obowiązku dokonywania odpisów aktualizujących, zaś podatnicy prowadzący tego typu dokumentację nie podlegają przepisom ustawy o rachunkowości, to biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności zaś art. 23 ust. 3 tejże ustawy, stan faktyczny sprawy i konstytucyjną zasadę równości podmiotów, stwierdzić należy, że przedmiotowy odpis aktualizujący można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów również u tej grupy podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.

W sytuacji przedstawionej przez podatnika, spełniony został warunek uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, o którym mowa w art. 23 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zmianami), zatem odpis aktualizujący wartość należności może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 tejże ustawy do przychodów należnych.

Nadmienia się, że w świetle art. 14 ust. 2 pkt 7c wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.

Powyższe oznacza, że w momencie ustania przyczyn, dla których podatnik utworzył odpis aktualizujący wartość należności i który zaliczył w ciężar uzyskania przychodów, podatnik będzie musiał wykazać równowartość tego odpisu, jako przychód z prowadzonej działalności.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.