POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku podatnika z dnia 24.01.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Naczelnik Urzędu Skarbowego we Włocławku biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności sprzedaży wierzytelności własnych

postanawia

stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawcy w sprawie jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 24.01.2005 r. podatnik złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności sprzedaży wierzytelności własnych. Następnie w piśmie z dnia 14.02.2005 r. wnioskodawca przedstawił stan faktyczny sprawy informując, że Spółka zawarła umowę na sprzedaż wierzytelności, przysługujących od dłużników – pasażerów za jazdę bez biletu środkami komunikacji miejskiej.

Zgodnie z zawartą umową w m-cu styczniu 2005 r. Spółka wystawiła notę księgową za sprzedane wierzytelności, które dotyczą opłat dodatkowych nałożonych na pasażerów w 2000 r. i stanowią 3 % wartości wierzytelności danego okresu. Nabywca wierzytelności zajmuje się między innymi obrotem wierzytelnościami i ściąganiem należności płatniczych.

Opłaty dodatkowe zostały zakupione w celu dochodzenia należności.

W tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy umowa sprzedaży wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na tle okoliczności faktycznych podatnik zajął stanowisko, że sprzedaż wierzytelności własnych nie jest odpłatnym świadczeniem usługi, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie zdaniem wnioskodawcy – na mocy postanowień art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności na podstawie odrębnych przepisów jest opodatkowana podatkiem VAT lub zwolniona z tego podatku nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Organ podatkowy odnosząc stan faktyczny do stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86 poz. 956 ze zm.) nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego.

Natomiast art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy czym dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług – art. 8 ust. 3 ustawy – usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, winny być identyfikowane w oparciu o te klasyfikacje.

Przelew wierzytelności zwany cesją jest konstrukcją prawną służącą przeniesieniu prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność, przez wierzyciela na osobę trzecią, bez konieczności uzyskania zgody dłużnika. W szczególności przelew wierzytelności może przybrać postać umowy sprzedaży, zamiany lud darowizny.

Wierzytelność w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest towarem, którym są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zbycie wierzytelności własnej (powstałej na skutek świadczenia usług lub sprzedaży towarów) w celu odzyskania należności nie stanowi również odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Według zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) przedmiotem klasyfikowania są czynności będące końcowymi efektami działalności o charakterze usługowym. Usługi są to czynności świadczone przez podmioty gospodarcze na rzecz innych podmiotów lub na rzecz ludności. Zatem aby obrót wierzytelnościami mógł być sklasyfikowany jako usługa musi spełniać zasady metodycznej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Zgodnie z tymi zasadami usługi pośrednictwa finansowego mogą zaistnieć wówczas, gdy są to usługi świadczone przez osoby trzecie. Wobec powyższego sprzedaż „własnych” wierzytelności nie jest usługą, gdyż nie spełnia powyższych warunków.

Sprzedaż własnych wierzytelności nie mieści się zatem w zakresie dyspozycji przepisu art. 5 ustawy, stanowiącego o przedmiocie opodatkowania, jest więc wyłączone spod działania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a ściślej mówiąc wyrażenie „z tytułu dokonania tej czynności”, samo bycie podatnikiem podatku od towarów i usług nie wystarczy, aby skorzystać z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zatem w każdym przypadku należy badać powstanie obowiązku w podatku VAT lub zwolnienie z tego obowiązku, wyłącznie w stosunku do strony dokonującej sprzedaży i tylko w zakresie konkretnej czynności.

Tak więc, wyłączenie przewidziane w art. 2 pkt 4 powyższej ustawy ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy zawierający umowę sprzedaży jest zobowiązany do uiszczenia podatku VAT z tytułu jej zawarcia, albo też korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z jego opodatkowania, co w opisanej sytuacji nie występuje, w związku z czym sprzedający nie wypełnia założenia art. 2 pkt 4 ustawy.

W uzasadnieniu postanowienia wykazano, że omawiana czynność jest wyłączona spod działania przepisów ustawy VAT, co oznacza, że obowiązek podatkowy powstaje w podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podlegają między innymi umowy sprzedaży praw majątkowych, co obejmuje oczywiście sprzedaż wierzytelności.

W związku z powyższym umowa sprzedaży „własnych” wierzytelności podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych według stawki 1% zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 7 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zm.).

Niniejsza interpretacja:

• dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia,
• nie jest wiążącą dla podatnika, płatnika lub inkas

Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego we Włocławku w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.