P O S T A N O W I E N I E

Działając w trybie art. 14a § 4 oraz art. 14a §1 ustawy z dn.29.08.1997r. Ordynacja podatkowa / Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm./, po rozpatrzeniu wniosku nr FPP/JŁ/1352/05 z dn.18.04.2005r. /data wpływu do organu podatkowego 25.04.2005r./, uzupełnionego pismem nr FPP/JŁ/2002/05 z dn.24.06.2005r. /data wpływu do organu podatkowego 27.06.2005r./, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank przy tworzeniu rezerw na kredyty wątpliwe stosuje zasady wynikające z rozporządzenia Ministra Finansów z dn.10.12.2003r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków. Rezerwy celowe na ryzyko związane z ekspozycjami kredytowymi zaklasyfikowanymi do kategorii „wątpliwe” Bank tworzy na podstawie indywidualnej oceny ryzyka obciążającego daną ekspozycję, w wysokości co najmniej 50% podstawy tworzenia rezerw celowych, przyjmując za podstawę tworzenia rezerwy wypłacony kapitał pomniejszony o zabezpieczenia.

Bank prosi o potwierdzenie, iż na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć należy rezerwy na kredyty w sytuacji wątpliwej w wysokości 25% kwoty kredytów (a nie 25% kwoty utworzonych rezerw).

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdza stanowisko Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit d ustawy z dn.15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. z 2000r.Nr 54, poz.654 ze zm./ za koszty uzyskania przychodów nie uważa się rezerw na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie 25 proc. kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych oraz 25 proc. zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek-udzielonych po 1 stycznia 1997r. W myśl art. 16 ust. 2b wierzytelności objęte rezerwami pomniejsza się / z zastrzeżeniem ust.2c/ o wartość tytułów wymienionych w tym przepisie.

Ponadto, jak wynika z art. 16 ust. 3c, przepisów art. 16 ust. 1 pkt 26 nie stosuje się w przypadku rezerw utworzonych na pokrycie kredytów (pożyczek), gwarancji (poręczeń), które zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu.

Jak wynika z art. 16 ust. 3 w/w ustawy przepis art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d dotyczy rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości. Zasady tworzenia rezerw przez banki reguluje rozporządzenie Min.Fin. z dn.10.12.2003r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków /Dz.U. Nr 218, poz.2147/.

Zgodnie z § 3 ust. 2 w/w rozporządzenia rezerwy celowe na ryzyko związane z ekspozycjami kredytowymi zaklasyfikowanymi do kategorii „wątpliwe” tworzy się na podstawie indywidualnej oceny ryzyka obciążającego daną ekspozycję, jednak w wysokości co najmniej 50% podstawy tworzenia rezerwy.

W świetle powyższego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdza stanowisko Spółki zawarte w złożonym wniosku, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć rezerwę w wysokości 25 % kwoty wątpliwych kredytów (pożyczek) udzielonych przez Bank po 1 stycznia 1997r. (przy spełnieniu pozostałych warunków niezbędnych do uznania przedmiotowych rezerw za koszty uzyskania przychodów - w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności art. 16 ust. 2b, art. 16 ust. 3 oraz art. 16 ust. 3c).

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Banku oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z 14b §1i §2 ustawy ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.

Zgodnie z art. 14 a § 4 ordynacji podatkowej na wydane postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, które należy wnieść w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika ( ustawa z dn.09.09.2000r. o opłacie skarbowej / Dz.U. z 2004r. Nr 253, poz.2532 z późn.zm./).