P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu, stwierdza że stanowisko podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 20.05.2005 r., który wpłynął do tut. urzędu skarbowego w dniu 21.06.2005 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia przez podatnika od Spółdzielni Mieszkaniowej prawa wieczystego użytkowania gruntu (art. 88 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług), jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 21.06.2005 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Zgodnie z brzmieniem art. 14 a § 1 w/cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi w dniu 12.05.2005 roku nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest kiosk ogólnospożywczy, stanowiący własność podatnika. Do dnia nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu podatnik korzystał z przedmiotowego gruntu na podstawie umowy dzierżawy zawartej ze Spółdzielnią. W związku z powyższym podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy w przypadku nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu przysługuje mu uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Spółdzielnię Mieszkaniową. Zgodnie ze stanowiskiem podatnika zawartym we wniosku – w opisanym wyżej stanie faktycznym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie prawa wieczystego użytkowania gruntu, gdyż stało się ono składnikiem majątku prowadzonej działalności gospodarczej, tj. wartością materialną – prawną, wprowadzoną do ewidencji środków trwałych i wartości materialnoprawnych, wprawdzie nieamortyzowaną, ale będącą kosztem uzyskania przychodu przy ewentualnej sprzedaży tego prawa w przyszłości.

Tutejszy organ dokonuje oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska jak niżej: Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Wszelkie ograniczenia w zakresie przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego (wyjątki od zasady przewidzianej przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) wynikają z przepisów prawa podatkowego (zarówno z przepisów ustawy o VAT, jak i z przepisów wykonawczych do ustawy). Przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostały przez ustawodawcę określone w art. 88 ustawy o VAT.Zgodnie z brzmieniem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem z podatku dochodowego.

Kierując się brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów (...) wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych (...) są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (...) bez względu na czas ich poniesienia. Natomiast zgodnie z treścią art. 22 c pkt 1 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Należy jednakże zaznaczyć, iż wyłączenia wynikającego z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT – w myśl art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT – nie stosuje się do wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Zatem przepis art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT określa jeden z przypadków, kiedy mimo, iż dany wydatek nie może zostać - w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym - zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to podatnikowi przysługuje jednak prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia tego wydatku.

Powyższe wskazuje, iż wydatki poniesione przez wnioskodawcę z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu od Spółdzielni Mieszkaniowej – mimo iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów – mogą podlegać odliczeniu zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, albowiem zostały one wyłączone z katalogu wydatków, którym ustawodawca odmówił prawa do obniżenia podatku należnego (z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). Jednocześnie podkreśla się, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi jedynie w zakresie, w jakim nabyte przez podatnika prawo wieczystego użytkowania gruntu jest wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych – zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z uwzględnieniem art. 90 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę – tut. organ podatkowy nie uznaje stanowiska podatnika zawartego we wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 20.05.2005 roku za prawidłowe z uwagi na fakt, iż podatnikowi w opisanym we wniosku stanie faktycznym wprawdzie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, jednak nie z uwagi na fakt, iż poniesiony wydatek stanowi „koszt uzyskania przychodu przy ewentualnej sprzedaży tego prawa wieczystego użytkowania gruntu w przeszłości”, lecz z uwagi na brzmienie wyżej cytowanego art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia będącego przedmiotem zapytania podatnika (tj. w dniu 12.05.2005 roku). Zgodnie z art., 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 ustawy – Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku – Białej: 43-300 Bielsko- Biała, ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. W przypadku wniesienia zażalenia, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a – ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.), wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wysokości 5,00 zł.