INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia po jakim kursie Spółka powinna przeliczyć faktury dokumentujące zakupy wystawione w EUR - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia po jakim kursie Spółka powinna przeliczyć faktury dokumentujące zakupy wystawione w EUR.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje zakupów materiałów oraz towarów handlowych od firm zagranicznych. Faktury wystawiane są w walucie EUR, a pomiędzy dniem wystawienia faktury przez dostawcę a ujęciem jej w księgach powstają rozbieżności w dacie ze względu na fakt ujmowania faktury od dostawcy w księgach w dniu otrzymania dostawy a nie w dniu wystawienia faktury. Ze względu na dużą ilość dokumentów potwierdzających dostawę przedmiotowych towarów, Spółka nie księguje osobno faktury zakupowej poprzez rozliczenie zakupów, a później przyjęcia na magazyn tylko jednym księgowaniem ujmuje zarówno zobowiązanie, jak również przyjęcie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka ma wątpliwości po jakim kursie powinna przeliczyć faktury wystawione w EUR dokumentujące przedmiotowe zakupy...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien mieć znaczenia sposób w jaki Spółka zorganizowała sobie obieg i ujmowanie w księgach dokumentów. Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursu średniego ogłaszania przez NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, a ten zgodnie z ust. 4e to dzień ujęcia go w kosztach na podstawie otrzymanej faktury albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury. Skoro faktura powinna być nadrzędnym dokumentem nad innymi formami dokumentów to do przeliczenia jej wartości powinno się wziąć kurs poprzedzający dzień jej wystawienia, gdyż w takiej dacie powstaje zobowiązanie w stosunku do kontrahenta, a nie kurs poprzedzający dzień przyjęcia towarów na magazyn. Rozwiązanie, które Spółka stosuje przy ewidencji zakupów jest jej wewnętrznym rozwiązaniem i nie powinno mieć wpływu na kurs po jakim przelicza się faktury. Gdyby powyższego uproszczenia nie stosować Spółka przeliczyłaby fakturę zakupową z dnia poprzedzającego dzień jej wystawienia poprzez konto rozliczenia zakupów i zobowiązanie, a w momencie otrzymania towarów zdjęłaby z konta rozliczenia zakupów przeliczoną wartość i przeksięgowała na odpowiedni magazyn. Taka forma księgowania i ujmowania kosztów jest odpowiednia i stosowane uproszczenie nie powinno mieć wpływu na stosowane kursy walutowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski. Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o pdop. Zgodnie z tym przepisem, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zasady przeliczania kosztów poniesionych w walutach obcych nie mogą być interpretowane w oderwaniu od zasad ustalania różnic kursowych.

Różnice kursowe powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W omawianym przypadku może dojść do powstania różnicy kursowej na skutek zmiany kursów waluty pomiędzy momentem pierwotnej wyceny kosztu, a zapłatą zobowiązania wynikającego z poniesionego kosztu.

W odniesieniu do różnic kursowych przepisy ustawy o pdop stanowią, że jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - to powstają dodatnie różnice kursowe, a w sytuacji odwrotnej - ujemne różnice kursowe (art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o pdop).

Z kolei w art. 15a ust. 7 ustawy o pdop, zostało wyjaśnione, co należy rozumieć pod pojęciem „koszt poniesiony”. Otóż za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury. Zatem do przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą (rachunkiem), należy przyjąć datę poprzedzającą datę faktury (rachunku).

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy uznać, iż koszty poniesione w walutach obcych Spółka winna przeliczyć na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, iż tutejszy Organ nie dokonał oceny poprawności ujmowania w księgach rachunkowych otrzymywanych od dostawców faktur. W myśl bowiem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przez przepisy prawa podatkowego – w myśl art. 3 pkt 2 cytowanej Ordynacji podatkowej - należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. W tak określonym zakresie, tut. Organ nie jest więc uprawniony do interpretacji przepisów ustawy o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.