P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. Nr 8 poz.60) w związku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. "w oparciu o art.2 pkt 4 ustawy pcc sprzedaż wierzytelności kredytowych przez Bank na rzecz Podmiotu Emisyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych" Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności oraz obowiązujący stan prawny

postanawia

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż Bank zawiera z Podmiotem Emisyjnym umowy sprzedaży wierzytelności związanych z udzielonymi kredytami (tzw. sekurytyzacja wierzytelności kredytowych). W myśl tej regulacji, podmiotem emisyjnym jest spółka kapitałowa (niebędąca towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo funduszem sekurytyzacyjnym), na rzecz której Bank przenosi jednolite rodzajowo wierzytelności w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności.

Celem procesu sekurytyzacji jest umożliwienie Bankowi pozyskania relatywnie tanich źródeł finansowania. Środki finansowe są pozyskiwane za pośrednictwem Podmiotu Emisyjnego i pochodzą ze sprzedaży przez ten podmiot papierów wartościowych, które są zabezpieczone wierzytelnościami odkupionymi od Banku. Uzyskane finansowanie jest przeznaczone przez Bank na rozszerzenie działalności kredytowej.

Zdaniem Strony, skup wierzytelności Banku przez Podmiot Emisyjny powinien być traktowany jako usługa pośrednictwa finansowego świadczona przez Podmiot Emisyjny (usługodawcę) na rzecz Banku (usługobiorcy). Bank jest bowiem beneficjentem przedmiotowej usługi, gdyż w ten sposób pozyskuje tanie źródło finansowania. Dodatkowo, poprzez wyksięgowanie zbywanych wierzytelności z bilansu, poprawia się współczynnik opłacalności prowadzonej przez Bank działalności kredytowej oraz możliwe staje się jej rozszerzenie. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w klasyfikacji Urzędu Statystycznego z dnia 19.11.2004 roku wydanej na wniosek Banku:

a) sprzedaż wierzytelności Banku na rzecz Podmiotu Emisyjnego nie stanowi usługi w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 18 marca 1997r. (PKWiU),

b) zakup wierzytelności Banku przez Podmiot Emisyjny klasyfikuje się jako "Usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych", podkategoria 65.23.10-00.00 PKWiU.

Z kolei zgodnie z Załącznikiem Nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione z podatku VAT w Polsce. W konsekwencji, usługa świadczona przez Podmiot Emisyjny na rzecz Banku jest zwolniona z podatku VAT.

Strona stoi na stanowisku, że w oparciu o art.2 pkt 4 ustawy o pcc, sprzedaż wierzytelności kredytowych przez Bank na rzecz Podmiotu Emisyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT lub jest z niego zwolniona, a Podmiot Emisyjny jako podatnik VAT z tytułu usługi pośrednictwa finansowego świadczonej na rzecz Banku (skup wierzytelności Banku) jest zwolniony z podatku VAT z tytułu dokonania tej czynności. W świetle powyższego sprzedaż wierzytelności kredytowych przez Bank na rzecz Podmiotu Emisyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle przedstawionych powyżej okoliczności, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu stanowisko Strony zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art.1 ust.1 pkt 1 lit.a ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 41, poz.399) przedmiotem opodatkowania jest umowa sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

Jednocześnie z treści art.2 pkt 4 tej ustawy wynika, że nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego.

W przedstawionym przez Bank stanie faktycznym należy uznać, że sprzedaż własnej wierzytelności, powstałej z tytułu prowadzonej działalności przez Bank, nie jest zaliczana do usług pośrednictwa finansowego i w związku z tym nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Wierzytelność własna stanowi bowiem prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art.7 i art.8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535 ze zm.).

Reasumując, sprzedaż wierzytelności własnych powstałych z tytułu prowadzonej działalności nie nabytych celem dalszej odsprzedaży bądź windykacji nie jest zaliczana do usług pośrednictwa finansowego i w związku z tym nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a zatem umowa sprzedaży wierzytelności własnej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego wewniosku oraz w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego wydania. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art.14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej). Niniejsza interpretacja wiąże wskazane powyżej organy jedynie do czasu zmiany przepisów na podstawie których została wydana. Organ podatkowy nie jest zobowiązany przepisami prawa do informowania o zmianach przepisów, na podstawie których została udzielona niniejsza interpretacja.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego (art.236 §2 pkt 1 Ordynacji podatkowej) w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.