P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 12.05.2005 r. (data wpływu do II MUS 12.05.2005 r.)

postanawia

- uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, Spółka nie mogąc uzyskać zapłaty należności od dłużników wystawiła dwie wierzytelności na sprzedaż poprzez internetową giełdę wierzytelności. Po 3 miesiącach zgłosił się kontrahent zdecydowany zakupić jedną z wystawionych na sprzedaż wierzytelności za 70 % jej wartości, a drugą wierzytelność za 2 % jej wartości. Spółka zamierza skorzystać z tej oferty.

Podatnik prosi o wyjaśnienie, czy po dokonaniu sprzedaży wierzytelności będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodu różnicę pomiędzy wartością netto wierzytelności, a kwotą, którą za te wierzytelności udało się uzyskać, zważywszy że:

a) uprzednio wierzytelności te zaksięgowane zostały przez Spółkę jako przychód,

b) Spółka odprowadziła należne z tego tytułu podatki (dochodowy i VAT),

c) w publicznie złożonej ofercie nie udało się uzyskać ceny wyższej, niż:

- w przypadku pierwszej z wierzytelności 70 % jej wartości,

- w przypadku drugiej wierzytelności 2 % jej wartości.

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlegałaby kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością netto wierzytelności, a kwotą, niezależnie od jej wielkości, którą za te wierzytelności uzyskano w wyniku jej sprzedaży.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki wyrażone we wniosku.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. z póź. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.

Jak stanowi wskazany art. 12 ust. 3 za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jak wynika z wniosku Spółki, przedmiotowe wierzytelności zostały zaliczone zgodnie z cytowanym przepisem jako przychód należny.

Stratę z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności stanowić będzie różnica między wartością netto wierzytelności zadeklarowaną przez Podatnika jako przychód należny a kwotą netto uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności. Należy mieć bowiem na uwadze uregulowania zawarte w art. 16 ust. 1 pkt. 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z których wynika, że poza określonymi w w/w przepisie przypadkami podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów i nie może być uwzględniany przy określaniu przychodów i kosztów.Przy ustalaniu straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności należy też brać pod uwagę art. 14 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Jak stanowi art. 14 ust. 2 wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.