P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pszczynie stwierdza, że stanowisko podatnika, przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej braku obowiązku zaliczenia do dochodu czynszu za korzystanie z lokalu mieszkalnego należącego do gminy, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pszczynie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione.

Jak stanowi art. 14a §1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a §4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie umowy z zarządem gminy podatnik poniósł wydatki na przystosowanie na cele mieszkalne strychu, znajdującego się w budynku należącym do gminy. Po zamieszkaniu podatnika w adaptowanym lokalu mieszkalnym gmina zaliczyła na poczet należnego czynszu poniesione przez podatnika nakłady.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku podatnik zajął stanowisko, że kwota czynszu, z którego potrącone zostały nakłady dokonane na remont i przebudowę strychu, nie stanowi dochodu wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zasadniczo dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

W art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały źródła przychodów, do których zaliczono m.in. tzw. inne źródła (pkt 9). Natomiast z art. 11 cytowanej ustawy wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei z art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy wynika, że za przychody z innych źródeł, o których mowa art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Świadczenie na rzecz podatnika stanowi jego dochód gdy występuje po jego stronie przysporzenie majątkowe. W opisanej sytuacji właściciel budynku, tj. gmina powinna, zgodnie z art. 662 §1 Kodeksu cywilnego, wydać najemcy lokal w stanie przydatnym do umówionego użytku. Jeżeli podatnik, na mocy powołanej wyżej umowy, na własny koszt przystosował lokal do wymaganego stanu to związane z tym zwolnienie z czynszu nie stanowi dochodu podatnika, lecz jest zwrotem wydatków, które powinien ponieść właściciel budynku - gmina.

W związku z tym zwolnienie najemcy z czynszu należnego za mieszkanie nie stanowi dla niego przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, określonego w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak w stosunku do podatników korzystających z odliczeń wydatków na własne cele mieszkaniowe na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 ze zm.) oraz art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 202, poz. 1956 ze zm.) mają zastosowanie przepisy art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i wspomnianego art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw.

Zgodnie z cytowanymi przepisami, w opisanej sytuacji stosuje się odpowiednio art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., oraz art. 27a ust. 14 tej samej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2003 r.
Z przytoczonych artykułów wynika, że jeżeli po roku w którym dokonano odliczeń podatnik otrzyma zwrot odliczonych wydatków, do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Na podstawie art. 14b §1 i §2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.