Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 19.04.2005 r. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ), art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.), postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

W dniu 19.04.2005 r. (pismem z dnia 10.04.2005 r.) pan Marek C. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie wyjaśnień dotyczących zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, w następującej sprawie: w 2004 r. podatnik przekazał część swojego dochodu w formie darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego. Pytanie podatnika dotyczy możliwości odliczenia od dochodu darowizny w pełnej wysokości w zeznaniu podatkowym za 2004 r. PIT-36 pod warunkiem:

1. przekazania darowizny na kościelne cele charytatywno-opiekuńcze za pokwitowaniem,
2. uzyskania od kościelnej osoby prawnej sprawozdania ze spożytkowania środków w terminie 2 lat od dnia przekazania darowizny.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Podstawą prawną do odliczenia od dochodu darowizn dokonanych przez osoby fizyczne, na gruncie prawa podatkowego stanowi art. 26 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podstawę obliczenia podatku (...), stanowi dochód ustalony zgodnie (...) po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie, realizującym te cele,
2. kultu religijnego

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż 350 zł.

Natomiast kwestie odliczenia od dochodu darowizn przekazanych na działalność charytatywno-opiekuńczą regulują przepisy ustawy z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.). Zgodnie z art. 55 ust. 7 darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. Zatem, w odniesieniu do darowizn na inne cele niż wymienione w art. 55 ust. 7 ww. ustawy mają zastosowanie wyłącznie ogólne przepisy podatkowe.

Jak wynika z powyższego, powołana ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza możliwość bezlimitowego odliczenia wyłącznie darowizn przekazanych na cele charytatywno-opiekuńcze kościelnych osób prawnych. Warunkiem odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na w/w cele jest posiadanie pokwitowania odbioru darowizny oraz sprawozdania. Pokwitowanie musi wystawić kościelna osoba prawna. Ustawa nie precyzuje, jaka forma ma mieć takie pokwitowanie, nie mniej jednak z dowodu poniesienia powinna wynikać data przekazania darowizny oraz dane darczyńcy i obdarowanego. Po odliczeniu darowizny w okresie 2 lat od dnia jej przekazania obdarowany musi przedstawić darczyńcy sprawozdanie, w którym wykaże sposób wykorzystania otrzymanej darowizny.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.