Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej dwóch osób fizycznych. W sporządzonej umowie spółki figuruje zapis, precyzujący kto w przypadku śmierci każdego ze wspólników wejdzie na jego miejsce do spółki. Podatnik wyznaczył syna, wspólnik natomiast małżonkę. Zapis w umowie spółki mówiący o tym ma formę aneksu podpisanego przez obydwu wspólników. Zdaniem podatnika, w przypadku gdy "wspólnicy spółki cywilnej podpisali aneks do umowy spółki, z którego wynika kto na wypadek ich śmierci wejdzie na ich miejsce, śmierć jednego ze wspólników nie będzie oznaczać, że spółka cywilna uległa rozwiązaniu. W związku powyższym przepis art. 24 ust. 3 ustawy nie będzie miał zastosowania ani do spadkobiercy zmarłego wspólnika, ani do żyjącego wspólnika. Spadkobiercę będzie natomiast obowiązywało sporządzenie remanentu o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy w celu ustalenia dochodu do opodatkowania z działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej osiągniętych przez zmarłego wspólnika oraz w celu ustalenia w przyszłości dochodów do opodatkowania z działalności gospodarczej w formie spółki osiągniętych przez spadkobiercę" .

Zgodnie z art. 860 Kodeksu Cywilnego przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Umowa spółki powinna być stwierdzona pismem. Wynika z tego, iż umowę spółki może zawrzeć co najmniej dwóch wspólników. W myśl. art. 872 Kodeksu Cywilnego - można zastrzec, że spadkobiercy wspólnika wejdą do spółki na jego miejsce. W takim wypadku należy wskazać spółce jedną osobę, która będzie wykonywała ich prawa. Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności gospodarczej jest różnica pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Z art. 24 ust. 3 wynika natomiast, iż w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością , nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Pytanie nr 1 - czy w przypadku śmierci podatnika będzie miał zastosowanie art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy spadkobierca zobowiązany będzie do sporządzenia remanentu likwidacyjnego na dzień Pana śmierci i od wartości stanowiącej ułamek całej wartości remanentu likwidacyjnego ustalony zgodnie z udziałem w zyskach i stratach wynikający z umowy spółki wyliczyć za pomocą wskaźnika dochód o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy i odprowadzić od niego podatek obliczony zgodnie z art. 44 ust. 4 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w umowie spółki istnieje zapis wprowadzony aneksem - precyzujący, kto w przypadku śmierci każdego ze wspólników wejdzie do spółki na jego miejsce. W opisanej sytuacji śmierć wspólnika nie spowoduje likwidacji działalności w formie spółki, a jedynie spowoduje zmianę składu osobowego spółki. Z uwagi na to, iż spółka nie ulega likwidacji, a jedynie zmienia się skład osobowy spółki - nie ma zastosowania cyt. wyżej art. 24 ust. 3 dot. wyliczenia dochodu na dzień likwidacji, co za tym idzie nie będzie miał również zastosowania art. 44 ust 4 dotyczący ustalenia podatku od dochodu wyliczonego na podstawie art. 24 ust. 3. Zgodnie natomiast z § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. W sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Z powyższego wynika, że na dzień zmiany wspólnika należy sporządzić remanent - w celu wyliczenia dochodu zgodnie z art. 24 ust. 2.

Pytanie nr 2 - czy w przypadku śmierci wspólnika, w okolicznościach obowiązywania aneksu podatnik będzie zobowiązany na dzień śmierci wspólnika sporządzić remanent likwidacyjny i od przypadającej na niego wartości remanentu likwidacyjnego wyliczyć odpowiednio dochód, zgodnie z art. 44 ust. 4 ustawy.

Powołując cyt. wyżej przepisy - z uwagi na to, iż zaistniała sytuacja nie powoduje likwidacji działalności gospodarczej, a jedynie zmianę składu osobowego spółki - art. 24 ust. 3 oraz art. 44 ust. 4 nie ma zastosowania. Na dzień zmiany wspólnika należy jednak sporządzić i wpisać do księgi spis z natury - zgodnie z cyt. wyżej § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle powyższego zajęte przez podatnika stanowisko jest prawidłowe.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny wynikający z zapytania oraz o stan prawny obowiązujący w dniu wydania postanowienia. Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia , na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa , interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.